Jump to content

Сураи Аш Шуъаро

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Сура —
Маънои ном Шоирон
Гурӯҳбандӣ Маккӣ
Тартиби нозил 47
Омор
Рақами сура 26
Шумораи оятҳо 227
Ҷузъ 19
Ҳизб 37
Шумораи рукӯъ 11
Шумораи калима 1297
Шумораи ҳарф 5522
Сураи гузашта Сураи Ал Фурқон
Сураи раванд Сураи Ан Намл
Тарҷумаҳо QuranAcademy.org
Koran.IslamNews.ru

                                   

Аш Шуъаро (араб. الشعراءШоирон) — бисту шашум сураи Қуръон. Сура дар Макка нозил шудааст ва иборат аз 227 оят аст.

« То, син, мим. Инҳост оёти ин китоби равшан(-у фаҳмо) Шояд аз ин, ки имон намеоваранд, худро ҳалок созӣ. Агар бихоҳем, аз осмон барояшон мӯъҷизае нозил мекунем, ки дар баробари он ба фармонбарӣ сар фуруд оваранд. Барояшон ҳар сухани тозае аз Худои раҳмон нозил шавад, албатта аз он рӯгардонӣ мекунанд. Пас дурӯғ бароварданд. Ба зуди хабари он чизҳое, ки масхарааш мекарданд, ба онҳо бирасад. Оё ба замин нанигаристаанд, ки чӣ қадар аз ҳар гуна гиёҳони некӯ дар он рӯёнидаем. Дар ин ибратест, вале бештарашон муъмин набудаанд. Ба ростӣ Парвардигори ту пирӯзманду меҳрубон аст!
»
Сураи қаблӣ: Ал Фурқон Сура 26Матни арабӣ Сураи баъдӣ: Ан Намл