Prijeđi na sadržaj

Seone

Izvor: Wikipedija
Seone


OŠ „Dimitrije Davidović”

Osnovni podaci
Država  Srbija
Upravni okrug Podunavski
Grad Smederevo
Stanovništvo
Stanovništvo (2022) 955
Geografija
Koordinate 44°38′07″N 20°49′04″E / 44.635166°N 20.817833°E / 44.635166; 20.817833
Nadmorska visina 185 m
Seone na mapi Srbije
Seone
Seone
Seone (Srbije)
Ostali podaci
Pozivni broj 026
Registarska oznaka SD


Koordinate: 44° 38′ 07" SGŠ, 20° 49′ 04" IGD

Seone je prigradsko naseljeno mesto grada Smedereva u Podunavskom okrugu. Prema popisu iz 2011. bilo je 955 stanovnika (prema popisu iz 2002. bilo je 994 stanovnika).

Istorija

[uredi | uredi kod]

Postanak naselje Sone.
Selo leži jugozapadno Od Smedereva. Nema podataka a ni predanje nije očuvano o osnivanju i prošlosti ovoga naselja. Izgleda da je seona starije naselje. Ranije nije bila na današnjem mestu već severnije, bliže Dunavu, na mestu koje se zvalo Selište. U aračkim spiskovima iz prvih desetina 19. veka pominje se ovo selo. Godine 1818. imalo je 20, a 1822. 21 kuću. Godine 1846. selo je imalo 43 kuće, a po popisu iz 1921. u selo je bilo 115 kuća sa 636 stanovnika.

Najstarije porodice: Vasića i Tomići. Vasići su starinom od Rudnika. Tomići su starinom iz okoline Niša. Njihovi sz stari početkom 19. veka došli i osnovali naselje ‚’’Lipu Mezgraju’’’ (malo Lipe), jugozapadno od Seona. Lipa Mezgraja pominje se u aračkim spiskovima i imala je 1818. godine 4 kuće. Kako ih je bilo malo, i pošto su bili odvojeni od ostalih sela, knez Mioš naredi da se presele u Seonu.

Ostale porodice došle su iz Krajine, od Timoka, iz okoline Pirota „od Morave“ i iz susednih sela. Seone je ranije činila jednu opštinu sa Petrijevom, Vodnjem i Udovicama, zatim samo sa Udovicama, a od 1903. selo je činilo samostalnu opštinu. (podaci datira krajem 1925. godine).[1] [2]

Demografija

[uredi | uredi kod]

U naselju Seone živi 791 punoletni stanovnik, a prosečna starost stanovništva iznosi 42,5 godina (41,1 kod muškaraca i 44,1 kod žena). U naselju ima 279 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,72.

Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine).

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka
Demografija
Godina Stanovnika
1948. 872 [3]
1953. 933
1961. 980
1971. 926
1981. 919
1991. 891 868
2002. 1046 994
Etnički sastav prema popisu iz 2002.
Srbi
  
980 98.59%
Mađari
  
3 0.30%
Nemci
  
2 0.20%
Hrvati
  
1 0.10%
Rumuni
  
1 0.10%
nepoznato
  
7 0.70%


Reference

[uredi | uredi kod]
  1. Podaci su uzeti iz: „Naselja“ knj.19.dr. B. M. Drobnjaković (1925)Smederevsko Podunavlje i Jasenica) i iz „Letopopisa“ opštine Skobalja, Br.2202
  2. Literatura „Letopis Podunavskih mesta“(Beč 1998) period 1812–1935. Letopisa, po predanju, Podunavskih mesta i običaji nastanak sela ko su bili Dosenjenici čime se bavili meštani
  3. Knjiga 9, Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, maj 2004, ISBN 86-84433-14-9
  4. Knjiga 2, Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, februar 2003, ISBN 86-84433-01-7

Korišćena Literatura

[uredi | uredi kod]
  • Izvor Monografija Podunavske oblasti 1812-1927 sastavio Dr, Vladimir Margan biv. Predsednik Oblasnog odbora Komesar Oblasne Samouprave, objavjeno (1927)„Napredak Pančevo“
  • „Letopis“: Podunavska mesta i običaji Marina (Beč 1999).

Letopis period 1812–2009. Sastavio od Pisanih tragova, Letopisa, po predanju mesta u Južnoj Srbiji, mesta i običaji nastanak sela ko su bili Dosenjenici čime se bavili meštani

  • Napomena

U uvodnom delu autor je dao kratak istorijski pregled ovog područja od praistorijskih vremena do stvaranje države Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Najveći prilog u ovom delu čine ,»Letopisi« i trudio se da ne propusti nijednu važnu činjenicu u prošlosti opisivanih mesta.

Inače Monografija Podunavske oblasti (Pančevo, 1929) koju je sastavio dr Vladimir Margan sačinjena je od tri dela i predstavlja i danas jedno od nezaobilaznih dela za proučavanje Srbije i Banata.

Napisali su najbolji poznavaoci pojedinih tema i problema – istaknuti istoričari, profesori univerziteta, direktori škola, seoski načelnici, ekonomisti, inžinjeri, socijolozi, lekari, crkvena lica, pravnici, kustosii bibliotekari. Ukupno 61 autor.
Stavljajući današnjim čitaocima na uvid ovo delo, koje se prvi put pojavljuje u ovom obliku, verujemo da ćemo zadovoljiti već dosta raširen interes za proučavanje prošlosti naših naselja.

Spoljašnje veze

[uredi | uredi kod]