Rogožarski SIM-VIII
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
SIM-VIII je jugoslovenski avion sportsko-turistički dvosedi, jednomotorni visokokrilac koji je proizveden 1931. godine u jugoslovenskoj fabrici aviona Ikarus iz Zemuna i Rogožarski iz Beograda.
Avion SIM-VIII je projektovao inženjer Sima Milutinović krajem 1930. godine. Prvi probni let je obavljen 1931. god. Avion je bio visokokrilni jednokrilac (parasol) sa jednim motorom Simens 110 KS, drvenom dvokrakom elisom, sa dva člana posade koji su sedeli jedan iza drugog. Avion je namenjen civilnoj upotrebi tj. obuci sportskih pilota, demonstracionim i turističkim letovima. Na avionu SIM-VIII je primenjeno nekoliko novih konstruktivnih rešenja čiji je cilj da pojednostavi i pojeftini proizvodnju aviona bez narušavanja letnih karakteristika.
Avion je pretežno drvene konstrukcije sa čvorovima od čelika. Trup je u celosti izrađen od drveta obložen šperom a krila su noseća konstrukcija od drveta presvučena platnom. Krila su srednje debelog profila sa zaobljenim krajevima. Sa svake strane, krila su poduprta sa parom kosih upornica od čeličnih cevi, koje su se oslanjale na trup aviona. Rezervoar za benzin se nalazio u središnjem delu između krila tj. na njihovom spoju. Kormila su izrađena od zavarenih čeličnih cevi. Stajni trap je bio fiksan potpuno napravljen od čeličnih cevi odlikovao se velikom čvrstoćom što je omogućavalo avionu sletanje na veoma neravne terene[1].
Avion SIM-VIII je proizveden u 3 primerka u fabrici Rogožarski 1931. godine koji su bili u vlasništvu Aerokluba koja ga je koristio za propagandne letove i obuku sportskih pilota. Avioni su registrovani pod civilnim oznakama YU–PBC, YU–PBD i YU–PCI. Prvi od pobrojanih aviona je leteo sve do 1937. godine kada je povučen iz upotrebe a za druga dva nema podataka najverovatnije da su bila korišćena do početka rata. Pored ovih u fabrici Ikarus iz Zemuna su u toku 1933. godine proizvedena 2 primerka aviona SIM-VIII oni se ne nalaze u civilnom registru aviona najverovatnije da su proizvedeni za potrebe VV. Za ovaj avion je vezan jedan veliki uspeh. Naime, 19. jula 1932. godine je u Varšavi održan međunarodni aero-miting na kome je posada sa ovim avionom osvojila prvo mesto[2][3].
- SIM-II
- Fabrika Aviona Rogožarski A. D.
- Fabrika aviona Ikarus A. D.
- Sima Milutinović (konstruktor aviona)
- ↑ Mikić, Sava J. (1933.). Istorija jugoslovenskog vazduhoplovstva (na ((sr))). YU-Beograd: Štamparija D. Gregorić.
- ↑ Petrović, O. (3/2004.). „Vojni aeroplani Kraljevine SHS/Jugoslavije (Deo II: 1931 – 1941.)". Let - Flight 3: ISSN: 1450-684X
- ↑ Stanojević, D.; Č. Janić (12/1982.). „Životni put i delo jednog velikana našeg vazduhoplovstva - svetao primer i uzor naraštajima“. Mašinstvo 31: 1867 - 1876.
- Gunston, Bill (1989). World Encyclopaedia of Aero Engines (2 izd.). Wellingborough: Patrick Stephens Ltd. ISBN 1-85260-163-9.
- Lučić, Dušan D. (1936) ((sh)). Osnovi praktične aerodinamike sa opisima aeroplana. YU-Novi Sad: Vazduhoplovni Glasnik.
- Mikić, Sava (1933) ((sh)). Istorija jugoslovenskog vazduhoplovstva. YU-Beograd: Štamparija D. Gregorić.
- Petrović, Ognjan M. (2004). „Vojni aeroplani Kraljevine SHS/Jugoslavije (Deo II: 1931 – 1941.)” ((sh)). Let - Flight (Muzej jugoslovenskog vazduhoplovstva) 3: str. 30-87. ISSN: 1450-684X.
- Stanojević, Dragoljub.; Čedomir Janić (1982). „Životni put i delo jednog velikana našeg vazduhoplovstva - svetao primer i uzor naraštajima” ((sh)). Mašinstvo (YU-Beograd: Savez inženjera i tehničara Jugoslavije) 31: 1867 - 1876.
- Janić, Čedomir; Ognjan Petrović (2010). Vek avijacije u Srbiji 1910—2010 225 značajnih letelica. YU-Beograd: Aerokomunikacije. ISBN 978-86-913973-0-2.
- Janić, Čedomir; Ognjan Petrović (2011) ((en)). The Century of Sport Aviation in Serbia. Beograd: Aerokomunikacije.
- Nenadović, Miroslav (1967). Eksperimentalna istraživanja u razvoju koncepcije letelica. YU-Beograd: SANU (Posebna izdanja)- Spomenica knjiga 30. str. 167–189.
