Patrick Rafter
| Patrick Rafter | ||
|---|---|---|
|
| ||
| Profesionalna karijera: {{{prof. karijera}}} | ||
| Osobni podaci | ||
| Država |  Australija
| |
| Rođenje | 28. decembar 1972. Maunt Ajza, Australija | |
| Prebivalište | Pembrok, Bermudska ostrva | |
| Nadimak/ci | Pet | |
| Visina | 1.85 m | |
| Stil igre | Levom rukom | |
| Zarada | 11.127.058 $ | |
| Pojedinačno | ||
| Omjer karijere | 358–191 | |
| Osvojeni turniri | 11 | |
| Najbolji plasman | Br. 1 (26. jul 1999) | |
| Uspjeh na Grand Slam turnirima | ||
| Australian Open |
PF (2001) | |
 Roland Garros |
PF (1997) | |
 Wimbledon |
F (2000, 2001) | |
 US Open |
P (1997, 1998) | |
| Parovi | ||
| Omjer karijere | 214–110 | |
| Osvojeni turniri | 10 | |
| Najbolji plasman | Br. 6 (1. februar 1999) | |
Patrik Pet Majkl Rafter (engl. Patrick Pat Michael Rafter, 28. decembar 1972) je bivši australijski teniser. Tokom karijere dva puta je pobedio na Ju-Es openu i dva puta je poražen u finalu Vimbldona, takođe je bio i na prvom mestu ATP liste. Prvi je teniser u open eri koji je uspeo da osvoji turnire u Torontu, Sinsinatiju i Ju-Es open u istoj godini.
Patrik Rafter je postao profesionalac 1991. a prvu titulu u singlu je osvojio 1994. u Mančesteru. Do 1997. to je bila jedina ATP titula koju je osvojio. Proboj ka vrhu je napravio 1997. godine. Te godine je na Rolan garosu stigao do polufinala, gde je poražen od Serži Brugere. Iste godine Ju-Es openu je pobedio Andrea Agasija i Majkla Čenga a u finalu je bio bolji protiv Grega Rusedskog. Sezonu 1997. je završio na drugom mestu ATP liste, iza Pita Samprasa.
Tokom 1998. je takođe ostvario dobre rezultate. Ponovo je pobedio u Torontu i Sinsinatiju, a pored toga pobedio je i na turniru na Long Ajlandu, koji prethodi Ju-Es openu. U polufinalu Ju-Es opena pobedio je Samprasa u pet setova, dok je u finalu bio bolji od svog sunarodnika Marka Filipusisa. Tokom 1998. osvojio je ukupno šest turnira a sezonu je završio na četvrtom mestu. Naredne godine je stigao do polufinala Vimbldona gde je poražen od Agasija, međutim nakon ovog turnira dospeo je do prvog mesta ATP liste. Na prvom mestu se zadržao samo nedelju dana, što je najkraće vreme koje je neki teniser proveo na toj poziciji. Zbog problema sa ramenom Rafter je u prvom kolu Ju-Es opena morao da preda meč Sedriku Piolinu u petom setu.[1] Iste godine pobedio je u dublu na Otvorenom prvenstvu Australije sa Jonasom Bjerkmanom, čime je postao jedan od nekolicine tenisera u open eri koji je uspeo da tokom karijere osvoji grend slem titulu u singlu i dublu.
U svoje prvo finale Vimbldona plasirao se 2000. godine. Na putu do finala pobedio je Andrea Agasija u polufinalu rezultatom 7–5, 4–6, 7–5, 4–6, 6–3. Ovaj meč se smatra za jedan od najboljih u istoriji zbog različitih stilova igre ova dva tenisera.[2] U finalu je poražen od Pita Samprasa rezultatom 3–1 u setovima. Sledeće godine je stigao do polufinala Australijan opena gde je poražen od Andrea Agasija u pet setova.[3] Iste godine ponovo je u polufinalu Vimbldona igrao protiv Agasija koga je pobedio rezultatom 2–6, 6–3, 3–6, 6–2, 8–6.[4][5] U finalu se susreo sa Goranom Ivaniševićem i izgubio meč u pet setova. Sa reprezentacijom Australije osvojio je Dejvis kup 1999. godine Na kraju sezone 2002. povukao se iz profesionalnog tenisa.
Rafter je rođen u Maunt Ajzi u Kvinslendu kao sedmo od devetoro dece. Tenis je počeo da igra kao petogodišnjak sa ocem i tri starija brata. U aprilu 2004. venčao se sa Larom Feltham sa kojom ima dvoje dece, sina Džošuu i ćerku Indiju.
| Ishod | Godina | Turnir | Podloga | Protivnik | Rezultat |
|---|---|---|---|---|---|
| Pobjednik | 1997 | US-open | beton | Greg Rusedski |
6–3, 6–2, 4–6, 7–5 |
| Pobjednik | 1998 | US-open | beton | Mark Filipusis |
6–3, 3–6, 6–2, 6–0 |
| Finalista | 2000 | Vimbldon | trava | Pit Sampras |
7–6(12–10), 6–7(5–7), 4–6, 2–6 |
| Finalista | 2001 | Vimbldon | trava |  Goran Ivanišević |
3-6,6-3,3-6,6-2,7-9 |
- ↑ Pat Rafter
- ↑ „2000 – Pat Rafter (Aus) beat Andre Agassi (US)”. Arhivirano iz originala na datum 2007-09-03. Pristupljeno 2012-06-03.
- ↑ „Survival of the fittest”. Arhivirano iz originala na datum 2012-11-04. Pristupljeno 2012-06-03.
- ↑ Rafter charges into final
- ↑ „Back for more”. Arhivirano iz originala na datum 2012-11-04. Pristupljeno 2012-06-03.
- Patrick Rafter na stranici Association of Tennis Professionals
- Patrick Rafter na stranici International Tennis Federation
 Ilie Năstase (1973/1974 - 40 s) •  John Newcombe (1974 - 8 s) •  Jimmy Connors (1974/1983 - 268 s) •  Björn Borg (1977/1981 - 109 s) • John McEnroe (1980/1985 - 170 s) Ivan Lendl (1983/1990 - 270 s) • Mats Wilander (1988/1989 - 20 s) • Stefan Edberg (1990/1992 - 72 s) •  Boris Becker (1991 - 12 s) • Jim Courier (1992/1993 - 58 s) Pete Sampras (1993/2000 - 286 s) • Andre Agassi (1995/2003 - 101 s) •  Thomas Muster (1996 - 6 s) •  Marcelo Ríos (1998 - 6 s) •  Carlos Moyá (1999 - 2 s) Yevgeny Kafelnikov (1999 - 6 s) • Patrick Rafter (1999 - 1 s) • Marat Safin (2000/2001 - 9 s) •  Gustavo Kuerten (2000/2001 - 43 s) • Lleyton Hewitt (2001/2003 - 80 s) Juan Carlos Ferrero (2003 - 8 s) • Andy Roddick (2003/2004 - 13 s) •  Roger Federer (2004/2012 - 302 s) • Rafael Nadal (2008/2014 - 141 s) •  Novak Đoković (2011/2016 - 223 s) •  Andy Murray (2016/2017 - 32 s) | |
ATP rangiranje uvedeno 23. augsuta 1973 • (godina kada je prvi put bio/godina kada je zadnji put bio - broj sedmica (s)) • trenutni br. 1 podebljan, podaci od 12.jun/lipanj 2017. |
