Lucca

Lucca
Lucca
Comune
Comune di Lucca
	Panorama Lucce
	LuccaPoložaj općine Lucca u Italiji
	Koordinate: 43°51′N 10°30′E / 43.850°N 10.500°E
Opći podaci
Zemlja	Italija
Regija	Toskana
Provincija	Lucca (LU)
Uprava
Frazioni	v. lista
Gradonačelnik	Alessandro Tambellini (od 2012)
Geografija
• Ukupna površina	185,5 km2 (716 sq mi)
• Nadmorska visina	19
Stanovništvo (30. april 2009)
• Ukupno	87.200
Ostale informacije
Demonim	Lucchese (italijanski: Lucchesi)
Vremenska zona	CET (UTC+1)
• Letnje (DST)	CEST (UTC+2)
Poštanski kod	55100
Pozivni broj	0583
Svetac zaštitnik	Sv. Paulin
Svetkovina	12. jul
Web	Službena stranica

Za ostale upotrebe, v. Luka (razvrstavanje).

Lucca (čita se Luka) je grad od 87.200 stanovnika^[1] (2011) u istoimenoj provinciji Lucca u regiji Toskani (Centralna Italija). Lucca je poznata po gotovo netaknutoj historijskoj jezgri iz vremena renesanse, koje se oslanja na starorimsku uličnu mrežu.

Geografija

Lucca se prostire u Centralnoj Italiji, 70 km sjeverozapadno od Firence, administrativnog centra regije. Grad leži u dolini rijeka Serchio, koja se 10 km zapadno uliva u obližnje Tirensko more. Grad se smestio na prvim bregovima iznad priobalne ravnice, koja se pruža južno i zapadno od grada. Severno od grada se izdižu Apenini.

Historija

Antika i srednji vijek

Luccu su osnovali Etruščani na temeljima ranijeg ligurskog naselja. Grad je 180. pne. postao rimska kolonija. Pravilni plan historijskog centra grada zadržao je rimski plan, a Piazza San Michele nalazi se na mjestu antičkog foruma. Tragovi amfiteatra još se mogu vidjeti na Piazza dell'Anfiteatro. U Lucci je 56. pne. sklopljen sporazum u kojemu je potvrđena nadmoć rimskog prvog trijumvirata između Cezara, Pompeja i Krasa.

Luccu je opljačkao Odoakar, prvi germanski kralj Italije, nakon tog gradom su vladali Langobardi grad je sjedište kneza koji je koji je kovao vlastiti novac. Od 11. vijeka grad počinje prosperirati na trgovini svilom. Tokom 10.a i 11. vijeka Lucca je prijestolnica feudalne Marke Toskana, relativno nezavisne države nominalno podložne caru Svetog Rimskog Carstva.

Nakon smrti Matilde Toskanske, grad postaje nezavisna srednjovjekovna komuna, sa statutom iz 1160. Kroz sljedećih 500 godina Lucca je ostala nezavisna republika, pa je i Dante dio svog izbjeglištva proveo u Lucci.

Gvelfski capitano del popolo Luchetto Gattilusio preuzeo je vlast u gradu u dva navrata, 1273. i 1277. godine. Unutrašnje nesuglasice na vlast su dovele 1314. Uguccionea della Faggiuola iz Pise, kojega su građani Lucce otjerali dvije godine kasnije i grad predali drugom kondotjeru Castrucciju Castracaniju, pod čijom vlašću Lucca postaje vodeća država Centralne Italije, veliki rival Firence sve do Castracanijeve smrti 1328. Castracani je u Bitci kod Altopascija (22. i 23. septembra 1325.) uspio pobijediti firentinske gvelfe, zbog tog ga je Luj IV. Bavarski imenovao knezom Lucce.

Nakon što su ga okupirale trupe Luja od Bavarske, grad je prodan bogatom Genovežaninu Gherardinu Spinoli, ali ga je nakon toga zauzeo češki kralj Ivan Luksemburški. Nakon toga gradom je vladala porodica Rossi iz Parme, koja ga je prepustila Martinu della Scalli iz Verone, a on ga je prodao Firentincima, ali ga je ubrzo zauzela Republika Pisa, nakon tog ga je oslobodio Karlo IV., car Svetog Rimskog Carstva. Zbog tog je gradom od tada upravljao njegov vikar. Lucca je uspjela, isprva kao demokracija, a zatim kao oligarhija, zadržati svoju nezavisnost usprkos nasrtaja Venecijanaca i Genovežana.

Republika Lucca i Napoleonski ratovi

Lucca je bila drugi po veličini talijanski grad-država (nakon Venecije), sa republikanskim sistemom vlasti. Napoleonska vojska zauzela je grad 1805., koji je dan Napoleonovoj sestri Elisi Bonaparte kao Kraljici Etrurije.

Nakon Napoleonova sloma 1815. grad postaje vojvodstvo pod vlašću kuće Burbonaca od Parme, a od 1846. dio Velikog Vojvodstva Toskane 1846., te konačno dijelom ujedinjene Kraljevine Italije.