Egzilarh
Egzilarh (hebrejski: ראש גלות Rosh Galut, aramejski: ריש גלותא Reish Galuta dosl. "poglavar prognanika", grčki: Æchmalotarcha) je naziv za vođe jevrejske dijaspore u Babiloniji, pod čime se podrazumijevaju potomci Jevreja poslanih babilonsko ropstvo nakon uništenja Kraljevstva Juda u Palestini u 6. vijeku pne. Titula je bila nasljedna i bila rezervirana za potomke Davidove loze. Prvi put se u historijskim dokumentima spominje u 3. vijeku pne. kada je Babilonija došla do vlast Partskog Carstva. Održala se i u vrijeme Sasanida sve do početka 6. vijeka kada se njen nositelj Mar-Zutra II pobunio protiv kralja Kavada I i formirao kratkotrajnu jevrejsku državu sa sjedištem u gradu Mahoza. Nakon gušenja ustanka je pozicija egzilarha ukinuta, ali su je obnovili Arapi nakon osvajanja Mezopotamije u 7. vijeku. Posljednji egzilarsi pod arapskom, odnosno muslimanskom, vlašću se spominju u 11. vijeku.