Drugi karlistički rat
| Drugi karlistički rat | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Karlističkih ratova | |||||||
 Bitka kod Pasterala, 26/27. januara 1849. | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
.svg){kind=small} Liberali(pristaše kraljice Isabelle II) |
Karlisti (pristaše samozvanog kralja Carlosa VI) | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
|
Manuel Bretón Manuel Pavía Fernando Fernández de Córdova Manuel Gutiérrez de la Concha |
Ramón Cabrera Benito Tristany† José Borges José Estartús José Masgoret Marsal Planademunt† | ||||||
| Snaga | |||||||
| 50.000[1] | 10.000[1] | ||||||
Drugi karlistički rat (španski: Segunda guerra carlista; katalonski: Segona guerra carlina), također poznat i kao Rat ranoranilaca (španski: Guerra de los Matiners; katalonski: uerra dels matiners) je bio oružani sukob između španske vlade, odnosno, uglavnom liberalnih pristaša kraljice Isabelle II na jednoj, te karlističkih reakcionarnih pobunjenika, odnosno pristaša pretendenta Carlosa VI. Izbio je sedam godina nakon poraza karlista u Prvom karlističkom ratu kao uglavnom spontani ustanak seoskog stanovništva u Kataloniji, motiviran ekonomskim nedaćama i nezadovoljstvom koje je izazivala vlada premijera Ramona Marije Narvaeza. Ustanici su bili slabo naoružani i neorganizirani, te se ustanak nije uspio proširiti izvan Katalonije; karlistička emigracija iz Francuske se u njega ozbiljno uključila tek 1848. godine poslavši generala Ramona Cabreru. On je brzo bio poražen, a ustanak ugušen.