Bernardino Fernández de Velasco (1783-1851)
| Najodličniji Vojvoda od Fríasa | |
|---|---|
 | |
| premijer Španije | |
| Na položaju 6. septembar 1838 – 9. decembar 1838 | |
| Monarh | Maria Christina |
| Prethodi | Narciso Fernández de Heredia |
| Slijedi | Evaristo Pérez de Castro |
| Lični detalji | |
| Rođenje | 20. 7. 1783. Madrid, Španija |
| Smrt | 21. 5. 1851. (dob: 67) Španija |
| Politička stranka | Realista Moderado |
| Religija | katolik |
Don Bernardino Fernández de Velasco-Pacheco y Benavides, 14. vojvoda od Fríasa, grande Španije, KOGF (1783 – 1851) bio je španski plemić, diplomat i političar koji je godine 1838. služio kao premijer Španije.
Rođen je kao sin Diega Pacheca Tellez-Giron Gomez de Sandovala, plemića koji je za vrijeme francuske invazije bio istaknuti afrancesado, odnosno pristaša okupatorskog režima Josepha Bonapartea. Za vrijeme rata je Fernandez de Velasco iz pro-francuske vojske prebjegao patriotima. Nakon povratka Ferdinanda VII je pod sumnjom da je liberal pao u nemilost. U politiku je ušao za vrijeme liberalnog režima (1820-1823), a nakon njenog sloma neko vrijeme proveo u egzilu u Francuskoj. Nakon Ferdinandove smrti 1834. je izabran u Cortes, a premijer Francisco Martinez de la Rosa ga je poslao u diplomatsku misiju da novoj vladi osigura podršku Francuske i drugih stranih sila u ratu protiv karlističkih pobunjenika. U toj je misiji uspio, a godine 1838. je imenovan premijerom. Na tom mjestu nije uspio osigurati da vodeće reakcionarne sile Evrope (Pruska, Austrija i Rusija) prestanu podržavati karliste, a pokušaji da prebrodi jaz između zavađenih frakcija Narvaeza i Espartera nisu uspjeli. Izgubivši podršku obje frakcije, prisiljen je na ostavku. Godine 1845. se nakratko vratio u politiku kao doživotni senator, ali se daleko više bavio književnošću.
