Rašidunski Kalifat

Rašidunski Kalifat (arapski: الخلافة الراشدية‎) je naziv kojim se opisuje arapska, odnosno islamska država u periodu prva četiri kalifa od Muhamedove smrti 632 (10. godina A.H.), poznatih i kao pravedni kalifi. Na svom vrhuncu se kalifat prostirao od Arabijskog poluotoka, Levanta, Kavkaza i Sjeverne Afrike na zapadu, do Iranske visoravni i Centralne Azije na istoku. Predstavljao je najveće carstvo u historiji do tog vremena.[1] Također je predstavljao i jedno od najbrže stvorenih carstava u historiji, s obzirom da je najveći dio teritorija osvojen u nepune dvije decenije nakon nastanka, pri čemu je potpuno uništeno Sasanidsko Carstvo na istoku; a trajno oslabljeno Bizantsko Carstvo na zapadu. Osvojena područja su zadržana usprkos unutrašnjih sukoba koje su eskalirale u građanski rat koji će 661. dovesti do stvaranja omejadske dinastije, odnosno loze kalifa koji predstavljaju nasljednike Rašidunskog Kalifata.

الخلافة الراشدة
Rašidunski Kalifat
Carstvo
?
 
?
 
?
 
?
632–661 ?
Položaj Rašidunskog Kalifata
Položaj Rašidunskog Kalifata
Rašidunski Kalifat (tamozeleno) na svom vrhuncu 654, uključujući vazalne države (svjetlozeleno).
Glavni grad Medina, Kufa
Jezik/ci Arapski, aramejski, armenski, berberski jezici, grčki, gruzijski, hebrejski, kurdski, srednjoperzijski,
Religija islam
Vlast Kalifat
Amir al-Mu'minin¹
 - 632–634 Abu Bakr
 - 634–644 Umar
 - 644–656 Uthman
 - 656–661 Ali
Historija
 - Uspostava
 - Prestanak
Stanovništvo
 -  est. 40,300,000 
Valuta Dinar, Dirham
Danas dio
¹ Amir al-Mu'minin (أمير المؤمنين), Caliph (خليف)

Povezano

uredi

Reference

uredi
  1. Rein Taagepera (1979), "Size and Duration of Empires: Growth-Decline Curves, 600 B.C. to 600 A.D.", Social Science History, Vol. 3, 115-138