Kärdla
Kärdla (švedski: Kärrdal;, njemački: Kertel) je grad od 3,160 stanovnika[2] na zapadu Estonije u Okrugu Hiiu u kom je administrativni centar.[1]
Kärdla
| |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 58°59′N 22°44′E / 58.983°N 22.733°E | |
| Država |  Estonija
|
| Okrug | Hiiu |
| Gradska prava | 1938.[1] |
| Vlast | |
| - gradonačelnik | Reili Rand |
| Površina | |
| - Ukupna | 4.53 km²[2] |
| Stanovništvo (2021.) | |
| - Grad | 3,160[2] |
| - Gustoća | 697.6 stan. / km²[2] |
| Vremenska zona | UTC+2 (UTC+3) |
| Poštanski broj | 92401 - 92420[2] |
| Karta | |
  Kärdla Pozicija Kärdle u Estoniji | |
Geografske karakteristike
urediKärdla se nalazi na sjeveroistoku otoka Hiiumaa, mjesto se prostire duž obale plitkog zaljeva Tareste (ili Kärdla) Baltičkog mora. Kroz grad protiče rječica Nuutri i dva potoka Kammioja i Liivaoja.
Pored luke i aerodroma Kärdla ima jedinu bolnicu i jedinu srednju školu na otoku.[1]
Historija
urediKärdla se prvi put dokumentirana 1564. kao švedsko selo i feud. Tokom 18. vijeka izbila je epidemija kuge, pa je dobar dio stanovnika pomro, tako da je 1810. većina švedskih porodica napustila Kärdlu.[1]
Novi vlasnici njemački poduzetnici su 1830. u napušteni Kertel (Kertelhof), preselili svoju predionicu vune i tkanina iz sela Suuremõisa (također na Hiiu). Uz nju je između 1847. - 1890. niklo radničko naselje, koje je od 1849. imalo i luku. Pored predionice od 1847. do 1890. radila je i velika tvornica mašina, pa je 1863. podignuta nova crkva.
U međuratnom periodu za prve Estonske Republike Kärdla je dobila gradska prava 1938.[1]
Za Drugog svjetskog rata vojnici Crvene armije su prilikom povlačanja u oktobru 1941. zapalili predionicu Kärdla je od 18. oktobra 1941 do 3. oktobra 1944. živjela pod njemačkom okupacijom.[1]
Avijacija Crvene armije je u jesen 1944. razorila luku.
Kärdla je za Estonske Sovjetske Socijalističke Republike od 1946. postala administrativni centar prefekture, a nakon tog od 1950. do 1990. bila centar Rajona.[1]
Izvori
urediVanjske veze
uredi
- Kärdla linn (službene stranice) Arhivirano 2005-09-06 na Wayback Machine-u (et)