Akindžije (turski: Akıncı doslovno prevedeno konjanik) bio je naziv za neregularne jedinice lake konjice Osmanskog Carstva[1] iz 13. i 14. vijeka koje su djelovala gerilskom taktikom, a bile plaćene onim što zarobe i zaplijene.[2]

Akindžije
Akıncı
Akindžija Sinan Beg u borbi sa ugarskim vitezom Eugenom 1526.
Akindžija Sinan Beg u borbi sa ugarskim vitezom Eugenom 1526.
Akindžija Sinan Beg u borbi sa ugarskim vitezom Eugenom 1526.

Historija

uredi

Osmansko Carstvo od samog svog početka koristilo je plemenske dobrovoljačke vojske – gazi, jer nisu imali ograda prema podaničkoj vojsci, tako da su i akindžije regrutirane većinom od kršćana.[2] Te jedinice nalazile su se na granicama carstva, njih su Osmanlije koristili kao jurišne jedinice za prodore i upade na nove evropske teritorije.[2]

Tako su u Bitci na Krbavskom polju, Osmanlije koristile jedino oko 8000 akindžija iz Srbije, Bosne i Sandžaka, bez ikakve teške konjice ili pješadije.

Od kraja 15. vijeka nadalje postepeno je prestala upotreba akindžija, jer se vremenom razvio sistem plaćeničke vojske - spahija i janjičara.[1]

Povezano

uredi

Izvori

uredi
  1. 1,0 1,1 Die osmanische Armee: 1. Nomaden und Ghasikämpfer (njemački). Osmanische Reich. Pristupljeno 11. 06. 2012. 
  2. 2,0 2,1 2,2 akınci (engleski). Encyclopædia Britannica Online. Pristupljeno 11. 06. 2012. 

Vanjske veze

uredi