esurio

Латинский

ēsurio

Морфологические и синтаксические свойства

падеж	ед. ч.	мн. ч.
Ном.	esurio	esurionēs
Ген.	esurionis	esurionum
Дат.	esurionī	esurionibus
Акк.	esurionem	esurionēs
Абл.	esurione	esurionibus
Вок.	esurio	esurionēs

esurio

Существительное, мужской род, третье согласное склонение.

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. голодный человек, голодающий Pl. ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??

ēsuriō

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: esurī-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	esuriō	esurior	esuriam	esuriar	—	—
	2 p.	esuris	esurīris	esurias	esuriāris	esurī	esurīre
	3 p.	esurit	esurītur	esuriat	esuriātur	—	—
Plur.	1 p.	esurīmus	esurīmur	esuriāmus	esuriāmur	—	—
	2 p.	esurītis	esurimini	esuriātis	esuriāmini	esurīte	esurimini
	3 p.	esuriunt	esuriuntur	esuriant	esuriantur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	esuriēbam	esuriēbar	esurīrem	esurīrer
	2 p.	esuriēbas	esuriebāris	esurīres	esurirēris
	3 p.	esuriēbat	esuriebātur	esurīret	esurirētur
Plur.	1 p.	esuriebāmus	esuriebāmur	esurirēmus	esurirēmur
	2 p.	esuriebātis	esuriebamini	esurirētis	esurirēmini
	3 p.	esuriēbant	esuriebantur	esurīrent	esurirentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	esuriam	esuriar	—
	2 p.	esuries	esuriēris	esurīto
	3 p.	esuriet	esuriētur	esurīto
Plur.	1 p.	esuriēmus	esuriēmur	—
	2 p.	esuriētis	esuriemini	esuritōte
	3 p.	esurientur	esuriunto

Infīnitivus praesentis actīvi	esurīre
Infīnitivus praesentis passīvi	esurīri
Participium praesentis actīvi	esuriens
Gerundium	esuriendi
Gerundivum	esuriendus, -a, -um

Основа перфекта: esuriv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	esurivī	esuriverim	esuriveram	esurivissem	esuriverō
	2 p.	esurivisti	esuriveris	esuriveras	esurivisses	esuriveris
	3 p.	esurivit	esuriverit	esuriverat	esurivisset	esuriverit
Pl.	1 p.	esurivimus	esuriverimus	esuriverāmus	esurivissēmus	esuriverimus
	2 p.	esurivistis	esuriveritis	esuriverātis	esurivissētis	esuriveritis
	3 p.	esurivērunt	esuriverint	esuriverant	esurivissent	esuriverint

Infīnitivus perfecti actīvi	esurivisse

Основа супина: esurit-

Participium perfecti passivi	esuritus, -a, -um
Participium futuri activi	esuritūrus, -a, -um
Supinum I	esuritum
Supinum II	esuritū

ē-su-ri-ō

Глагол, четвёртое спряжение.

Корень: --.

Произношение

• МФА: [ˈkom.bu.ro]

Семантические свойства

Значение

1. алкать ◆ Exerite gladium spiritus, quod est verbum Dei, habeantque a vobis panem, qui esuriunt iustitiam. — Выньте меч духа, которым является слово Божье, и пусть добьются от вас хлеба те, которые алкают справедливости. Григорий XVI, «Mirari vos», 1832 г. [источник — [1]]

Родственные слова

Ближайшее родство