warunkowicz

warunkowicz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvarũŋˈkɔvʲit͡ʃ], AS: [varũŋkovʹič], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • akc. pob., ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) stud. osoba, która otrzymała warunkowe zaliczenie z jakiegoś przedmiotu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	warunkowicz	warunkowicze
dopełniacz	warunkowicza	warunkowiczów
celownik	warunkowiczowi	warunkowiczom
biernik	warunkowicza	warunkowiczów
narzędnik	warunkowiczem	warunkowiczami
miejscownik	warunkowiczu	warunkowiczach
wołacz	warunkowiczu	warunkowicze

przykłady:

(1.1) No też nie mam pojęcia czy mam jutro prawo pisać jako warunkowicz i czy w ogóle prof. przyjdzie na termin, czy zostaje wrzesień. (z Internetu)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. warunek mrz

przym. warunkowy

przysł. warunkowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: