trött

trött (język szwedzki)

wymowa:

[tröt:] ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zmęczony, strudzony, znużony, wyczerpany

(1.2) znudzony, zniechęcony, zobojętniały, mający czegoś dość

odmiana:

(1) trött, trött, trötta

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) vara trött på något → być czymś znużonym / mieć czegoś dość

synonimy:

(1.1) matt, utmattad, medtagen

(1.2) uttråkad, led, utled

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. trötta, tröttna

przym. tröttsam, tröttande

rzecz. trötthet

związki frazeologiczne:

złożenie przymiotnikowe dödstrött, jättetrött, levnadstrött, vårtrött

etymologia:

uwagi:

nie mylić z: tröt → wyczerpało się

źródła: