sztylet

sztylet (język polski)

sztylet (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʃtɨlɛt], AS: [štylet]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) krótka broń biała o cienkim ostrzu; zob. też sztylet w Wikipedii

(1.2) zool. rodzaj gęsiego pióra

(1.3) druk. zecerski szpikulec do operowania czcionkami przy składzie

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sztylet	sztylety
dopełniacz	sztyletu	sztyletów
celownik	sztyletowi	sztyletom
biernik	sztylet	sztylety
narzędnik	sztyletem	sztyletami
miejscownik	sztylecie	sztyletach
wołacz	sztylecie	sztylety

przykłady:

(1.1) Wyciągnął z pochwy szablę swą i koniec jej twardo zanurzył w głębokość rany zadanej sztyletem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sztyletowanie n

zdrobn. sztylecik m

czas. sztyletować ndk., zasztyletować dk.

przym. sztyletowy, sztyletowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. Stilett < wł. stiletto; zdrobn. wł. stilo → styl

(1.2-3) od (1.1)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dagger, poniard
• arabski: (1.1) خنجر
• esperanto: (1.1) stileto, ponardo
• francuski: (1.1) dague
• hiszpański: (1.1) daga ż, puñal m, estilete m
• japoński: (1.1) ダガー
• jidysz: (1.1) שטילעט m (sztilet), שטעכמעסער m / n (sztechmeser)
• kaszubski: (1.1) dolch m, knyp m, sztilet m
• kataloński: (1.1) daga ż
• niemiecki: (1.1) Dolch m, Stilett n
• nowogrecki: (1.1) εγχειρίδιο n, στιλέτο n
• osmański: (1.1) خنجر (hancer), خنچر (hançer / hançar)
• sanskryt: (1.1) कट्टार
• szwedzki: (1.1) stilett w
• turecki: (1.1) hançer
• wietnamski: (1.1) dao găm
• włoski: (1.1) pugnale m, stiletto m

źródła: