szkorbut

szkorbut (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) med. ostra postać awitaminozy wywołanej brakiem witaminy C; zob. też szkorbut w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szkorbut	szkorbuty
dopełniacz	szkorbutu	szkorbutów
celownik	szkorbutowi	szkorbutom
biernik	szkorbut	szkorbuty
narzędnik	szkorbutem	szkorbutami
miejscownik	szkorbucie	szkorbutach
wołacz	szkorbucie	szkorbuty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gnilec, cynga

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) awitaminoza

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szkorbucik mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) scurvy
• arabski: (1.1) إسقربوط m
• baskijski: (1.1) eskorbuto
• białoruski: (1.1) шкорбут m, цынга ż
• chorwacki: (1.1) skorbut m
• duński: (1.1) skørbug w
• estoński: (1.1) skorbuut
• francuski: (1.1) scorbut m
• gruziński: (1.1) სურავანდი
• hiszpański: (1.1) escorbuto m
• jidysz: (1.1) שקאָרביט m
• łaciński: (1.1) scorbutus
• niemiecki: (1.1) Skorbut m
• norweski (bokmål): (1.1) skjørbuk m
• norweski (nynorsk): (1.1) skjørbuk m
• nowogrecki: (1.1) σκορβούτο n
• rosyjski: (1.1) цинга ż, скорбут m
• słoweński: (1.1) skorbut m
• szwedzki: (1.1) skörbjugg w
• ukraiński: (1.1) цинга ż
• węgierski: (1.1) skorbut
• włoski: (1.1) scorbuto m

źródła: