stilus
stilus (język polski)
[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) hist. rodzaj rylca do pisania po woskowej tabliczce
- (1.2) rzad. inform. narzędzie graficzne do ekranów dotykowych, kształtem przypominające długopis; zob. też rysik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik stilus stilusy dopełniacz stilusu stilusów celownik stilusowi stilusom biernik stilus stilusy narzędnik stilusem stilusami miejscownik stilusie stilusach wołacz stilusie stilusy
- przykłady:
- (1.1) Najcenniejszymi znaleziskami, jakie odkryliśmy z Bohdanem Chmielewskim z Krakowa pod kierownictwem Dariusza Rozmusa, są: stalowe szydło, drewniana łyżka, monety, zdobiona sprzączka i stilus z brązu.[1]
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) stylus, stylo; (1.2) stilus pen, digital pen
- esperanto: (1.1) stileto, grifelo
- źródła:
- ↑ Marcin Twaróg, Trybuna Śląska, 2001-06-19, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
stilus (język fiński)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) rylec
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
stilus (język łaciński)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: /ˈstilus/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- odmiana:
- (1.1-4) stilus, stili (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik stilus stilī dopełniacz stilī stilōrum celownik stilō stilīs biernik stilum stilōs ablatyw stilō stilīs wołacz stile stilī
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) stilo atramento incrustus → długopis, pióro, pióro wieczne • stilo expungere → wykreślić, narysować
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- praindoeur. *steyg-
- uwagi:
- źródła: