ruste

ruste (język duński)

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) chem. techn. rdzewieć

(1.2) przen. rdzewieć

(1.3) przygotować mentalnie lub strategicznie

(1.4) wojsk. wyposażyć (w ramach przygotowań wojennych)

odmiana:

(1) at ruste, ruster, rustede, rustet

przykłady:

(1.1) Disse biler ruster de mest underlige steder. → Te samochody rdzewieją w najdziwniejszych miejscach.

(1.1) Smykker lavet af kobber ruster ikke, men iltes og kan til sidst få en grønlig farve. → Biżuteria wykonana z miedzi nie rdzewieje, ale utlenia się i w końcu może zyskać zielonkawy kolor.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) korrodere

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rust

przym. rusten

związki frazeologiczne:

(1.2) gammel kærlighed ruster ikke → stara miłość nie rdzewieje

etymologia:

(1.3,4) śdn. rusten

uwagi:

źródła:

ruste (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [ˈruș.te]

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od rustir

(1.2) 2. os. lp (tú) trybu rozkazującego (imperativo) od rustir

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

ruste (język norweski (bokmål))

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) rdzewieć

odmiana:

(1.1) å ruste, ruster, rustet, rustet lub å ruste, ruster, rusta, rusta

przykłady:

(1.1) Disse bilene ruster ikke i det hele tatt. → Te samochody w ogóle nie rdzewieją.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rust

przym. rusten

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: