Przejdź do zawartości

policjant

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: pòlicjant

policjant (język polski)

[edytuj]
policjant (1.1)
wymowa:
IPA[pɔˈlʲit͡sʲjãnt], AS[polʹicʹi ̯ãnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) funkcjonariusz policji
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Policjanci urządzili zasadzkę na groźnego bandytę.
(1.1) Teraz policjanci ustalają szczegóły nielegalnego procederu i sprawdzają czy do podobnych przypadków dochodziło już wcześniej na terenie sąsiednich miejscowości[1].
(1.1) W przypadku, kiedy policjant posiada widoczny tatuaż, przełożony może nie dopuścić go do pełnienia służby lub może odsunąć od jej pełnienia[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pot. gliniarz, glina, pan władza, misiek, miś, misiak, smerf; pot. żart. lub lekcew. kulson; obraź. pies; reg. pozn. szkieł
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) dzielnicowy, żandarm
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. policja ż
zdrobn. policjancik m
forma żeńska policjantka ż
przym. policyjny
przysł. policyjnie
związki frazeologiczne:
policjant w spódnicy
etymologia:
pol. policja + -ant < łac. politia < gr. πολιτεία < gr. πολίτης
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia:
źródła: