pełnoletni
pełnoletni (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) mający wiek, w którym według prawa nabywa się pełnię praw obywatelskich oraz ponosi odpowiedzialność za swoje czyny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) ktoś pełnoletni (1.1)
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik pełnoletni pełnoletnia pełnoletnie pełnoletni pełnoletnie dopełniacz pełnoletniego pełnoletniej pełnoletniego pełnoletnich celownik pełnoletniemu pełnoletniej pełnoletniemu pełnoletnim biernik pełnoletniego pełnoletni pełnoletnią pełnoletnie pełnoletnich pełnoletnie narzędnik pełnoletnim pełnoletnią pełnoletnim pełnoletnimi miejscownik pełnoletnim pełnoletniej pełnoletnim pełnoletnich wołacz pełnoletni pełnoletnia pełnoletnie pełnoletni pełnoletnie - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pełnoletni pełnoletni dopełniacz pełnoletniego pełnoletnich celownik pełnoletniemu pełnoletnim biernik pełnoletniego pełnoletnich narzędnik pełnoletnim pełnoletnimi miejscownik pełnoletnim pełnoletnich wołacz pełnoletni pełnoletni depr. M. i W. lm: (te) pełnoletnie
- przykłady:
- (1.1) Każdy pełnoletni polski obywatel może głosować w wyborach do parlamentu.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) niepełnoletni, małoletni, nieletni[uwaga 1]
- (2.1) niepełnoletni, małoletni, nieletni[uwaga 1]
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pełnoletniość ż
- forma żeńska pełnoletnia
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) madhor
- angielski: (1.1) of age
- białoruski: (1.1) паўналетні
- bośniacki: (1.1) punoljetan
- chorwacki: (1.1) punoljetan
- czeski: (1.1) plnoletý
- duński: (1.1) myndig
- esperanto: (1.1) plenaĝa; (2.1) plenaĝulo
- fiński: (1.1) täysi-ikäinen
- hiszpański: (1.1) mayor de edad
- macedoński: (1.1) полнолетен; (2.1) полнолетник
- nowogrecki: (1.1) ενήλικος
- rosyjski: (1.1) совершеннолетний
- serbski: (1.1) пунолетан
- słowacki: (1.1) plnoletý
- słoweński: (1.1) polnoleten; (2.1) polnoletnik
- szwedzki: (1.1) myndig
- ukraiński: (1.1) повнолітній
- węgierski: (1.1) nagykorú; (2.1) nagykorú
- wilamowski: (1.1) grujeriḱ, fułłjeriḱ, fułłjerik
- źródła: