Przejdź do zawartości

obserwator

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

obserwator (język polski)

[edytuj]
obserwatorzy (1.1)
obserwator (1.3)
obserwator (1.4) ptaków
wymowa:
IPA[ˌɔpsɛrˈvatɔr], AS[opservator], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba dokładnie przyglądająca się czemuś, wnikliwie obserwująca coś
(1.2) polit. przedstawiciel państwa lub organizacji oficjalnie wysłany w celu śledzenia i zdawania relacji z istotnych wydarzeń
(1.3) wojsk. żołnierz śledzący działania wojenne w różnych fazach walki
(1.4) nauk. pracownik naukowy badający przez obserwację zjawiska przyrody
(1.5) daw. człowiek przestrzegający zwyczajów
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) widz, świadek
(1.5) obserwant
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.5) służbista
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. obserwować, zaobserwować
przym. obserwacyjny, obserwatorski, obserwowalny
rzecz. obserwacja ż, obserwowanie n, obserwatorka ż, obserwatorium n
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. observator[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „obserwator” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „obserwator” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „obserwator” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.