narracja

narracja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. film. sposób wypowiedzi w epickim utworze literackim lub w filmie prezentującej świat przedstawiony; zob. też narracja w Wikipedii

(1.2) książk. opowiadanie, relacjonowanie

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	narracja	narracje
dopełniacz	narracji	narracji / przest. narracyj
celownik	narracji	narracjom
biernik	narrację	narracje
narzędnik	narracją	narracjami
miejscownik	narracji	narracjach
wołacz	narracjo	narracje

przykłady:

(1.2) Ledwo Janek rozpoczął narrację, już wszyscy pękali ze śmiechu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) narracja pierwszoosobowa • narracja trzecioosobowa • narracja w pierwszej/trzeciej osobie • narracja auktorialna • narracja personalna • narracja autorska • narracja polifoniczna • narracja dyskursywna • narracja pamiętnikarska

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. narrator m, narratorka ż, narracyjność ż, narratologia ż, narratywizm m, antynarracja ż

przym. narracyjny, narratorski, narratologiczny, narratywistyczny

przysł. narracyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) narrative; (1.2) narration
• baskijski: (1.1) narratiba; (1.2) narrazio

źródła: