kurant

kurant (język polski)

kurant (1.1)

kurant (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. mechanizm wygrywający melodię umieszczany w zegarze lub innym urządzeniu

(1.2) muz. melodia wygrywana przez mechanizm kurantowy

(1.3) hist. choreogr. francuski taniec dworski popularny w XVI wieku; zob. też Courante (taniec) w Wikipedii

(1.4) muz. melodia przygrywana do kuranta (1.3)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kurant	kuranty
dopełniacz	kuranta	kurantów
celownik	kurantowi	kurantom
biernik	kurant	kuranty
narzędnik	kurantem	kurantami
miejscownik	kurancie	kurantach
wołacz	kurancie	kuranty

(1.3-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kurant	kuranty
dopełniacz	kuranta	kurantów
celownik	kurantowi	kurantom
biernik	kuranta	kuranty
narzędnik	kurantem	kurantami
miejscownik	kurancie	kurantach
wołacz	kurancie	kuranty

przykłady:

(1.2) Kuranty wygrywały zegary i tabakiery.

(1.3) Kurant charakteryzował się skocznymi figurami choreotechnicznymi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) courante

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) mechanizm

(1.2) melodia

(1.3) taniec

(1.4) utwór

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1)

rzecz. Kurant mos/ż, Kurantowicz mos/ż

zdrobn. kurancik mrz

przym. kurantowy

związki frazeologiczne:

przysłowia: trafił frant na franta i wyciął mu kuranta • trafił frant na franta i wyrżnął mu kuranta

etymologia:

franc. courante

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) courante, corrente, coranto, corant
• francuski: (1.3) courante ż
• niemiecki: (1.1) Glockenspiel n

źródła: