kuchenny

kuchenny (język polski)

przybory kuchenne (1.1)

wymowa:

IPA: [kuˈxɛ̃nːɨ], AS: [kuχẽ•ny], zjawiska fonetyczne: nazal.• gemin. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z kuchnią, używany w kuchni

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	kuchenny		kuchenna	kuchenne	kuchenni	kuchenne
dopełniacz	kuchennego		kuchennej	kuchennego	kuchennych
celownik	kuchennemu		kuchennej	kuchennemu	kuchennym
biernik	kuchennego	kuchenny	kuchenną	kuchenne	kuchennych	kuchenne
narzędnik	kuchennym		kuchenną	kuchennym	kuchennymi
miejscownik	kuchennym		kuchennej	kuchennym	kuchennych
wołacz	kuchenny		kuchenna	kuchenne	kuchenni	kuchenne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Pewnego razu żona, widząc, że nie reaguję na jej krzyki, pchnęła mnie nożem kuchennym.

składnia:

kolokacje:

(1.1) nóż / stół / blat kuchenny • meble / utensylia kuchenne • pomoc kuchenna • robot kuchenny • schody/wejście kuchenne

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kuchnia ż, kuchenka ż, kucharz mos, kucharka ż

czas. kucharzyć ndk.

związki frazeologiczne:

łacina kuchenna

etymologia:

pol. kuchnia + -ny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) kitchen
• białoruski: (1.1) кухонны, поварскі
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) кухенны
• bułgarski: (1.1) кухненски
• czeski: (1.1) kuchyňský
• esperanto: (1.1) kuireja, kuira
• hiszpański: (1.1) de cocina, de servicio
• nowogrecki: (1.1) κουζινικός
• rosyjski: (1.1) кухонный
• ukraiński: (1.1) кухонний

źródła: