kręgowiec

kręgowiec (język polski)

kręgowiec (1.1)

wymowa:

​, IPA: [krɛ̃ŋˈɡɔvʲjɛt͡s], AS: [krẽŋgovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. organizm mający szkielet z kręgosłupem; zob. też kręgowce w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kręgowiec	kręgowce
dopełniacz	kręgowca	kręgowców
celownik	kręgowcowi	kręgowcom
biernik	kręgowca	kręgowce
narzędnik	kręgowcem	kręgowcami
miejscownik	kręgowcu	kręgowcach
wołacz	kręgowcu	kręgowce

przykłady:

(1.1) Dychotomia człowiek – zwierzę jest dziś etycznym anachronizmem. (…) kręgowce (przynajmniej w większości) i być może niektóre inne grupy są doznającymi podmiotami.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) bezkręgowiec

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kręg m, bezkręgowiec mzw, kręgowce nmos

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kręg + -owiec

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zwierzęta

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vertebrate
• arabski: (1.1) حيوان فقري m, فقاريات lm
• baskijski: (1.1) ornodun
• duński: (1.1) hvirveldyr n
• esperanto: (1.1) vertebrulo
• francuski: (1.1) vertébré m
• hiszpański: (1.1) vertebrado m
• islandzki: (1.1) hryggdýr n
• niemiecki: (1.1) Wirbeltier n
• norweski (bokmål): (1.1) virveldyr n
• nowogrecki: (1.1) σπονδυλωτό n
• sanskryt: (1.1) अस्थन्वत्
• słowacki: (1.1) stavovec m
• szwedzki: (1.1) ryggradsdjur n
• włoski: (1.1) vertebrato m

źródła: