kompromis

kompromis (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔ̃mˈprɔ̃mʲis], AS: [kõmprõmʹis], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) sposób zakończenia dyskusji lub sporu, w którym obie strony rezygnują z części swoich żądań, chcąc zawrzeć porozumienie; zob. też kompromis w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kompromis	kompromisy
dopełniacz	kompromisu	kompromisów
celownik	kompromisowi	kompromisom
biernik	kompromis	kompromisy
narzędnik	kompromisem	kompromisami
miejscownik	kompromisie	kompromisach
wołacz	kompromisie	kompromisy

przykłady:

(1.1) Wiele osób uważa, że osiągnięcie kompromisu jest korzystne dla obu stron.

składnia:

kolokacje:

(1.1) osiągać kompromis • zgadzać się na kompromis • dochodzić do kompromisu

synonimy:

(1.1) ugoda, konsensus; por. krakowski targ

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kompromisowość ż

przym. kompromisowy

przysł. kompromisowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) compromise
• arabski: (1.1) حل وسط, اتفاق وسط
• białoruski: (1.1) кампраміс m
• bułgarski: (1.1) компромис m
• czeski: (1.1) kompromis m
• duński: (1.1) kompromis n
• interlingua: (1.1) compromisso
• islandzki: (1.1) málamiðlun ż
• japoński: (1.1) 和解
• niemiecki: (1.1) Kompromiss m
• norweski (bokmål): (1.1) kompromiss n
• norweski (nynorsk): (1.1) kompromiss n
• rosyjski: (1.1) компромисс m
• słowacki: (1.1) kompromis m
• szwedzki: (1.1) kompromiss w
• turecki: (1.1) uzlaşma
• ukraiński: (1.1) компроміс m
• włoski: (1.1) compromesso m

źródła:

kompromis (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) kompromis

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kompromis	kompromisy
dopełniacz	kompromisu	kompromisů
celownik	kompromisu	kompromisům
biernik	kompromis	kompromisy
wołacz	kompromise	kompromisy
miejscownik	kompromise / kompromisu	kompromisech
narzędnik	kompromisem	kompromisy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kompromis (język duński)

wymowa:

Dania: [kɔmproˈmi] lub Dania: [kåmproˈmi]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) kompromis

odmiana:

(1.1) et kompromis, kompromiset/kompromis'et, kompromiser/kompromis'er/kompromisser, kompromiserne/kompromis'erne/kompromisserne

przykłady:

(1.1) Det er i legen, at børnene udvikler empati, lærer at forhandle, indgå kompromisser samt løse konflikter. → To w zabawie dzieci rozwijają empatię, uczą się negocjować, zawierać kompromisy oraz rozwiązywać konflikty.

składnia:

kolokacje:

(1.1) indgå/finde et kompromis → zawrzeć/znaleźć kompromis

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. compromis

uwagi:

źródła:

kompromis (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kompromis

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: