Przejdź do zawartości

kompletność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kompletność (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA: [kɔ̃mˈplɛtnɔɕt͡ɕ], AS: [kõmpletność], zjawiska fonetyczne: nazal.
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jest kompletne, nie ma braków
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedyncza
mianownikkompletność
dopełniaczkompletności
celownikkompletności
biernikkompletność
narzędnikkompletnością
miejscownikkompletności
wołaczkompletności
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pełność
antonimy:
(1.1) niekompletność
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. komplet m, komplecik m, kompletowanie n
czas. kompletować ndk.
przym. kompletny
przysł. kompletnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=kompletność&oldid=8473171”