Przejdź do zawartości

kłaniec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kłaniec (język polski)

[edytuj]
kłańce (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) środ. łow. kieł wilka[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikkłanieckłańce
dopełniaczkłańcakłańców
celownikkłańcowikłańcom
biernikkłanieckłańce
narzędnikkłańcemkłańcami
miejscownikkłańcukłańcach
wołaczkłańcukłańce
przykłady:
(1.1) Czego nie dokonały kłańce poprzedników, w mig zdziałały kły potężnego basiora…[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kęs, kieł
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) najczęściej w liczbie mnogiej
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Marek P. Krzemień, 1000 słów o łowiectwie, Warszawa 1986, s. 70.
  2. ↑ Tytus Karpowicz, Żelazny wilk, Lublin 1986, s. 45.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=kłaniec&oldid=8506624”