Przejdź do zawartości

incydent

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

incydent (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA: [ĩnˈt͡sɨdɛ̃nt], AS: [ĩncydẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) nagłe, krótkotrwałe, nieoczekiwane, zwykle nieprzyjemne w skutkach wydarzenie[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikincydentincydenty
dopełniaczincydentuincydentów
celownikincydentowiincydentom
biernikincydentincydenty
narzędnikincydentemincydentami
miejscownikincydencieincydentach
wołaczincydencieincydenty
przykłady:
(1.1) Incydent graniczny był przyczyną zerwania stosunków dyplomatycznych między tymi dwoma krajami.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) epizod, zajście
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. incydentalność ż
przym. incydentalny
przysł. incydentalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. incident
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło „incydent” w: SJP.pl.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=incydent&oldid=8459892”