Przejdź do zawartości

grzechotnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

grzechotnik (język polski)

[edytuj]
grzechotnik (1.1)
dźwięki wydawane przez grzechotnika (1.1)
wymowa:
IPA[ɡʒɛˈxɔtʲɲik], AS[gžeχotʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) herp. wąż o długich zębach jadowych i z charakterystyczną grzechotką na końcu ogona; zob. też grzechotnikowate w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Grzechotnika możesz spotkać w Ameryce i Azji.
składnia:
kolokacje:
(1.1) grzechotnik diamentowygrzechotnik górskigrzechotnik graniopyskigrzechotnik kalifornijskigrzechotnik katalińskigrzechotnik kropiatygrzechotnik meksykańskigrzechotnik parzystoplamygrzechotnik preriowygrzechotnik pustynnygrzechotnik rogatygrzechotnik skalnygrzechotnik straszliwygrzechotnik teksaskigrzechotnik tygrysijad grzechotnika
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wąż
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. grzechotniki nmos, grzechotnikowate nmos, grzechot mrz, grzechotka ż, grzechotanie n
czas. zagrzechotać, grzechotać ndk.
przym. grzechotliwy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. grzechot + -nik
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Płazy i gady
tłumaczenia:
źródła: