erem

erem (język polski)

eremy (1.1) kamedulskie

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) klasztor; zob. też erem w Wikipedii

(1.2) przen. miejsce odosobnienia

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	erem	eremy
dopełniacz	eremu	eremów
celownik	eremowi	eremom
biernik	erem	eremy
narzędnik	eremem	eremami
miejscownik	eremie	eremach
wołacz	eremie	eremy

przykłady:

(1.1) To jeden z najpiękniejszych kamedulskich eremów w Polsce.

(1.1) Pustelnik mieszkał w eremie od lat, żywiąc się wyłącznie znalezionymi w lesie owocami.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pustelnia, eremitorium

(1.2) odosobnienie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. eremita m, eremitorium n, eremitka ż

przym. eremicki

związki frazeologiczne:

etymologia:

p.łac. eremus < gr. ἔρημος, gr. ἐρῆμος → odosobniony, pustynny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hermitage, hermitary
• czeski: (1.1) poustevna ż
• francuski: (1.1) ermitage m
• hiszpański: (1.1) ermita ż
• łaciński: (1.1) hermitagium n, secessus m, asceterium n
• niemiecki: (1.1) Eremitage ż, Ermitage ż, Einsiedelei ż
• portugalski: (1.1) eremitério m
• węgierski: (1.1) remetelak
• włoski: (1.1) eremo m, eremitorio m

źródła: