doktorantka

doktorantka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdɔktɔˈrãntka], AS: [doktorãntka], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) forma żeńska od: doktorant

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	doktorantka	doktorantki
dopełniacz	doktorantki	doktorantek
celownik	doktorantce	doktorantkom
biernik	doktorantkę	doktorantki
narzędnik	doktorantką	doktorantkami
miejscownik	doktorantce	doktorantkach
wołacz	doktorantko	doktorantki

przykłady:

(1.1) Do sali wykładowej wszedł profesor ze swoją doktorantką.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

zob. doktorant

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: doktorant

• białoruski: (1.1) дактарантка ż
• hiszpański: (1.1) doctoranda ż
• niemiecki: (1.1) Doktorandin ż
• rosyjski: (1.1) докторантка ż
• słoweński: (1.1) doktorandka ż

źródła: