cycek

cycek (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈt͡sɨt͡sɛk], AS: [cycek] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) posp. kobieca pierś

(1.2) posp. sutek zwierzęcia

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) gw. przestępcza młodociany przestępca

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cycek	cycki
dopełniacz	cycka	cycków
celownik	cyckowi	cyckom
biernik	cycek	cycki
narzędnik	cyckiem	cyckami
miejscownik	cycku	cyckach
wołacz	cycku	cycki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cycek	cycki
dopełniacz	cycka	cycków
celownik	cyckowi	cyckom
biernik	cycka	cycków
narzędnik	cyckiem	cyckami
miejscownik	cycku	cyckach
wołacz	cycku	cycki
ndepr. M. i W. lm: (ci) cyckowie

przykłady:

(1.1) „Pokaż cycki!” – zawołał kloszard za przechodzącą kobietą.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zob. cyc

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cyc m, cycor m, cycowanie n, cycatka ż

zdrobn. cycuś m

czas. cycować ndk.

przym. cycaty, cyckowaty

związki frazeologiczne:

cycki Murzynki

etymologia:

pol. cyc

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: cyc

• czeski: (1.1) koza
• francuski: (1.1) nichon m
• rosyjski: (1.1) ти́тька ż, си́ська ż
• słowacki: (1.1) cecok m, cicík m; (1.2) cecok m, cicík m
• ukraiński: (1.1) цицька ż
• węgierski: (1.1) cici, csöcs
• wilamowski: (1.1) cic m; (1.2) cic m

źródła: