adiudykacja
Wygląd
adiudykacja (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [ˌadʲjudɨˈkat͡sʲja], AS: [adʹi ̯udykacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) praw. decyzja sądowa, przyznająca prawo własności
- (1.2) nabycie prawa własności w drodze licytacji; zob. też adiudykacja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik adiudykacja adiudykacje dopełniacz adiudykacji adiudykacji / przest. adiudykacyj[1] celownik adiudykacji adiudykacjom biernik adiudykację adiudykacje narzędnik adiudykacją adiudykacjami miejscownik adiudykacji adiudykacjach wołacz adiudykacjo adiudykacje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. adiudicatio < łac. adiudicare → przysądzać
- uwagi:
- tłumaczenia:
- włoski: (1.1) aggiudicazione ż
- źródła:
- ↑ Hasło „adiudykacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.