Orawa

Orawa (język polski)

Orawa (1.2)

wymowa:

IPA: [ɔˈrava], AS: [orava]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. rzeka w północnej Słowacji; zob. też Orawa (rzeka) w Wikipedii

(1.2) etn. hist. geogr. region etnograficzny w Słowacji i częściowo w Polsce, w dorzeczu Orawy (1.1); zob. też Orawa (region) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Orawa
dopełniacz	Orawy
celownik	Orawie
biernik	Orawę
narzędnik	Orawą
miejscownik	Orawie
wołacz	Orawo

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) źródło / bieg / koryto / (prawy / lewy) dopływ / ramię / dorzecze / dolina / wody / nurt / płycizna / zakręt / zakole / brzeg / dno / odnoga / ujście / głębokość / szerokość Orawy • nad Orawą • Orawa wypływa / płynie / wije się / meandruje / kieruje się / niesie wody / przybiera / wylewa / zatapia / opada / nawadnia / odwadnia / wysycha / przepływa / opływa / dopływa / wpływa • na prawym / na lewym brzegu / u źródeł / u ujścia Orawy • pływać / płynąć Orawą

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Orawianin m, Orawianka ż

przym. orawski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) Orava ż; (1.2) Orava ż
• łaciński: (1.2) Arva
• niemiecki: (1.2) Arwa
• słowacki: (1.1) Orava ż; (1.2) Orava ż
• węgierski: (1.2) Árva

źródła: