Przejdź do zawartości

Zygmunt Boglewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Boglewski
„Jelitczyk”
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1897
Kielce

Data i miejsce śmierci

15 lipca 1943
Murnau am Staffelsee

Przebieg służby
Lata służby

1915–1936

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

5 pułk piechoty LP
Polska Siła Zbrojna
9 pułk piechoty
52 pułk piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Medal Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Zygmunt Teodor Jan Boglewski, ps. „Jelitczyk”, (ur. 1 kwietnia 1897 w Kielcach, zm. 15 lipca 1943 w Murnau am Staffelsee) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Srebrnego Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Antoniego i Marii z d. Szymańska[1]. Uczeń gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim. Od 16 sierpnia 1915 w składzie Legionów Polskich, zwolniony w grudniu w celu ukończenia gimnazjum[1]. Należał do POW w Częstochowie, gdzie pełnił m.in. funkcję dowódcy plutonu. Następnie w składzie 1 kompanii 5 pułku piechoty Legionów do momentu kryzysu przysięgowego w 1917. Zdecydował się na dalszą służbę w Polskiej Sile Zbrojnej[1]. Od 1 lutego do 18 lipca 1918 był uczniem klasy „B” w Szkole Podchorążych w Ostrowi[2]. W stopniu podporucznika służył w 9 pułku piechoty podczas trwającej wojny polsko–bolszewickiej.

1 grudnia 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 279. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. 17 grudnia 1931 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 39. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W marcu 1932 został przeniesiony z 9 pp Leg. do 52 pułku piechoty w Złoczowie na stanowisko dowódcy I batalionu[5][1]. Z dniem 29 lutego 1936 został przeniesiony w stan spoczynku[1].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dowodził kompanią ckm batalionu „Wilk” majora Adama Wilczyńskiego[6]. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau. Tam zmarł 15 lipca 1943 i został pochowany na cmentarzu Friedhof Murnau[7][8][9]. Jego grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 28 wprost-1-25,26)[10].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Mastalski 2020 ↓, s. 101.
  2. Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 432.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 740.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 399.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.
  6. Głowacki 1986 ↓, s. 386.
  7. Za drutami 1970 ↓, s. 20.
  8. Polskie miejsca pamięci i groby wojenne w Niemczech : Friedhof Murnau. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-09-27].
  9. Boglewski Zygmunt Teodor Jan [online], www.polskiegroby.pl [dostęp 2022-09-19].
  10. Cmentarz Stare Powązki: ANTONI BOGLEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-11-28].
  11. M.P. z 1937 r. nr 178, poz. 294 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  12. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  13. a b c Mastalski 2020 ↓, s. 102.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 240.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]