Przejdź do zawartości

Zenon Jaskuła

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zenon Jaskuła
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 czerwca 1962
Śrem

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

183 cm

Informacje klubowe
Klub

zakończył karierę

Kariera seniorska
Lata Drużyna
1990 Diana-Colnago
1991 Del Tongo-MG Boys
1992–1993 GB-MG Maglificio
1994 Jolly Componibili-Cage
1995 Aki-Gipiemme
1996 Brescialat
1997 Mapei-GB
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
srebro Seul 1988 kolarstwo
(jazda na czas druż.)
Mistrzostwa świata
srebro Chambéry 1989 druż. na czas
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Zenon Władysław Jaskuła (ur. 4 czerwca 1962 w Śremie) – polski kolarz szosowy, początkowo amatorski (do 1989), następnie zawodowy (od 1990 do 1997), wicemistrz olimpijski i wicemistrz świata w wyścigu drużynowym; trzeci kolarz Tour de France (1993), wielokrotny mistrz Polski.

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]
Zenon Jaskuła, 1987
Zenon Jaskuła podczas Tour de France 1993

Kariera amatorska

[edytuj | edytuj kod]

Kolarstwo zaczął uprawiać w 1977 w LZS Piast Śrem. W 1982 występował w zespole LZS Wielkopolska, w latach 1983–1984 w Gwardii Katowice, w latach 1984–1989 w Orlętach Gorzów Wielkopolski. W peletonie amatorskim zdobył drużynowo srebrny medal na igrzyskach olimpijskich w Seulu (1988 – razem z Joachimem Halupczokiem, Markiem Leśniewskim i Andrzejem Sypytkowskim) i mistrzostwach świata w Chambéry (1989) w drużynowym wyścigu szosowym na 100 km (w tym samym składzie). Ponadto reprezentował Polskę w indywidualnym wyścigu szosowym na mistrzostwach świata, zajmując 60. miejsce na MŚ w Giavera del Montello (1985), 72. na MŚ w Villach (1987) i 45. na MŚ w Chambéry (1989) oraz w wyścigu drużynowym, zajmując piąte miejsce na MŚ 1985 i siódme na MŚ 1987. Był trzykrotnym mistrzem Polski w jeździe indywidualnej na czas (1986, 1987, 1988) oraz mistrzem Polski w jeździe parami (1985 – z Lechem Piaseckim). Pięciokrotnie sięgał po wicemistrzostwo Polski (1985 w jeździe indywidualnej na czas, 1987 – w jeździe parami z Romanem Jaskułą, 1989 – w jeździe parami z Robertem Chełstowskim, 1983 i 1984 w wyścigu drużynowym na 100 km). Trzykrotnie sięgał po brązowy medal mistrzostw Polski (1989 – w jeździe indywidualnej na czas, 1984 – w jeździe parami z Dariuszem Zakrzewskim, 1988 – w – w jeździe parami z Robertem Chełstowskim).

W 1986 wygrał wyścig Settimana Ciclistica Bergamasca. Czterokrotnie startował w Wyścigu Pokoju (1986 – 27 m., 1987 – 5 m., 1988 – 13 m., 1989 – 3 m.). W 1985 wygrał prolog i dwa etapy Tour de Pologne, a w klasyfikacji końcowej wyścigu był szósty.

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

W 1990 został jednym z pierwszych polskich kolarzy zawodowych. W tym samym roku wygrał pierwsze mistrzostwa Polski w indywidualnym wyścigu szosowym zawodowców. Jego największymi sukcesami były wygrany etap oraz trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej Tour de France w 1993 (był również ze swoim zespołem zwycięzcą etapu drużynowego). Był pierwszym kolarzem z Europy Środkowo-Wschodniej, który stanął na podium „Wielkiej Pętli”. Sukces ten przyniósł mu drugie miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego na najlepszego sportowca Polski. W 1997 wygrał wyścig dookoła Portugalii, a w klasyfikacji końcowej Tour de Pologne był drugi.

Startował także siedmiokrotnie w Giro d’Italia (1990 – 20 m., 1991 – 9 m., 1992 – 17 m., 1993 – 10 m., 1994 – nie ukończył, 1995 – 38 m., 1996 – 20 m.), dwukrotnie w Vuelta a España (1990 i 1994 – nie ukończył), a w Tour de France poza udanym 1993 jeszcze czterokrotnie (1992 – nie ukończył, 1995 – 46 m., 1996 – nie ukończył, 1997 – 59 m.)

Medal i autograf Zenona Jaskuły w Alei Gwiazd Sportu w Dziwnowie

Reprezentował Polskę na mistrzostwach świata – w indywidualnym wyścigu szosowym startował w 1990 (24 m.), 1991 (nie ukończył), 1993 (nie ukończył), 1994 (39 m.), 1995 (18 m.), 1997 (62 m.), w jeździe indywidualnej na czas – w 1994 (9 m.), 1995 (7 m.), 1997 (9 m.). Nieszczęśliwy wypadek bezpośrednio przed zawodami (kolizja z samochodem w czasie treningu) uniemożliwił mu start na igrzyskach olimpijskich w Atlancie (1996).

Karierę kolarską zakończył w wieku 35 lat po zakończeniu sezonu 1997.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery sportowej został przedsiębiorcą w branży budownictwa i wykończenia wnętrz.

Jego bratem jest kolarz Roman Jaskuła.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000)[1].

Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015[2].

Najważniejsze osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]