Przejdź do zawartości

Zagórze (rejon brasławski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zagórze
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

brasławski

Sielsowiet

Plusy

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Zagórze”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Zagórze”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Zagórze”
Ziemia55°46′27″N 26°58′12″E/55,774167 26,970000

Zagórze – dawna kolonia[1][2]. Tereny, na których była położona, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Plusy.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów ówczesna wieś leżała w granicach Imperium Rosyjskiego.

W latach 1921–1945 wieś a następnie kolonia leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[3] (od 1926 w województwie wileńskim[4]), w powiecie brasławskim, w gminie Plusy[5].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 23 osoby, 19 były wyznania rzymskokatolickiego, a 4 staroobrzędowego. Jednocześnie 19 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, a 4 inną. Były tu 4 budynki mieszkalne[5]. W 1931 w 5 domach zamieszkiwało 27 osób[1].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Plusach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Brasławiu i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Plusach[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 11.
  2. Mapa Taktyczna Polski 1:100 000, Pas 26, Słup 43, Warszawa 1932
  3. Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
  4. Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
  5. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 11.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1949.