Wzgórza Dylewskie
Wzgórza Dylewskie – wzniesienia morenowe leżące w północnej części Garbu Lubawskiego, na wschód od Doliny Drwęcy.
Najwyższym wzniesieniem obszaru jest Dylewska Góra o wys. 312 m n.p.m., górująca ponad 100 m nad otoczeniem.
Charakterystyka regionu
[edytuj | edytuj kod]Powierzchnia wzniesień wynosi 1900 km². Jest to łuk wzniesień morenowych, zwrócony wypukłością ku północy poprzerywany obniżeniami. W podłożu znajdują się zdyslokowane iły trzeciorzędowe. W czasie ostatniego zlodowacenia region rozdzielał wiślański i mazurski płat lodowca skandynawskiego. Są tu nieliczne jeziora, największe występują na pd. skłonie obszaru: Dąbrowa Wielka, Rumian. Dominują tu gleby brunatne wytworzone z glin na północy i piaszczyste w centrum oraz na południu regionu.
Zadrzewienie
[edytuj | edytuj kod]Wzgórza pokryte bujnym lasem mieszanym, przez region przebiega północno-wschodnia granica występowania buka.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wielka Encyklopedia PWN, Jan Wojnowski (red.), t. 16, Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN, 2003, s. 168, ISBN 83-01-13826-2, ISBN 83-01-13357-0, OCLC 830517343.
- Jan Bałdowski „Warmia i Mazury, mały przewodnik” Wydawnictwo Sport i Turystyka Warszawa 1977 s. 72–73