Przejdź do zawartości

Wybory parlamentarne na Mauritiusie w 2010 roku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wybory parlamentarne na Mauritiusie w 2010 roku – wybory parlamentarne na Mauritiusie przeprowadzone 5 maja 2010. Zwycięstwo odniosła koalicja rządzącej Partia Pracy Mauritiusu na czele z premierem Navinem Ramgoolamem, która zdobyła większość miejsc w parlamencie.

Organizacja wyborów

[edytuj | edytuj kod]

Parlament Mauritiusu (Zgromadzenie Narodowe) składa się z 70 deputowanych, z których 62 wybieranych jest na 5-letnią kadencję w głosowaniu powszechnym, a 8 wybieranych w sposób pośredni w oparciu o kryterium etniczne[1]. Poprzednie wybory parlamentarne odbyły się w lipcu 2005. Scena polityczna Mauritiusu zdominowana jest przez trzy partie polityczne: Partię Pracy Mauritiusu (Mauritius Labour Party, MLP), Walczący Ruch Mauritiusu (Mauritian Militant Movement, MMM) oraz Walczący Ruch Socjalistyczny (Militant Socialist Movement, MSM)[2].

Rządząca od 2005 Partia Pracy Mauritiusu (MLP) premiera Navina Ramgoolama zawiązała koalicję wyborczą pod nazwą Sojusz Przyszłości (Alliance of the Future) z opozycyjnym Walczącym Ruchem Socjalistycznym (MSM) pod przewodnictwem Pravinda Jugnautha oraz mniejszą Partią Socjaldemokratyczną Mauritiusu (PMSD)[3][2].

Głównym rywalem tej koalicji była największa partia opozycyjna, Walczący Ruch Mauritiusu (MMM) byłego premiera Paula Bérengera, która zawiązała koalicję Sojusz Serca (Alliance of the Heart) z dwiema mniejszymi partiami. Bérenger był jedynym premierem w historii państwa niewywodzącym się ze społeczności hinduskiej[2][4]. Obie koalicje rywalizowały o 60 mandatów przypadającym wyspie Mauritius. O 2 pozostałe mandaty przeznaczone dla wyspy Rodrigues ubiegały się ugrupowania Ruch Rodriguesu (Rodrigues Movement) i Ludowa Organizacja Rodriguesu (Rodrigues People's Organisation)[5].

31 marca 2010 premier Ramgoolam rozwiązał parlament i zarządził organizację wyborów w dniu 5 maja 2010[6]. Zarówno partia rządząca, jak i opozycja w czasie kampanii zapowiadały rozbudowę opieki społecznej na Mauritiusie, jednym z najbardziej stabilnych państw Afryki[7]. Głównymi tematami kampanii były kwestie reform gospodarczych i konstytucyjnych, korupcji, walki z przemytem narkotyków oraz sprawy etniczne[8]. Lider opozycji, Paul Bérenger oskarżył rząd o wykorzystywanie publicznej telewizji Mauritius Broadcasting Corporation na potrzeby własnej kampanii wyborczej[9].

Głosowanie i wyniki wyborów

[edytuj | edytuj kod]

O 62 mandaty ubiegało się 529 kandydatów, którzy musieli zadeklarować przynależność do jednej z czterech grup etnicznych: hinduskiej, muzułmańskiej, chińskiej lub "ogólnej populacji" (głównie ludność chrześcijańska)[10]. Wyniki wyborów ogłoszone zostały 6 maja 2010. Zwycięstwo odniosła koalicja rządzącej Partii Pracy Mauritiusu, która zdobyła 41 mandatów w parlamencie. Koalicja opozycyjnego Walczącego Ruchu Mauritiusu uzyskała 18 mandatów. Ruch Rodriguesu zdobył 2 mandaty, a muzułmański Front Solidarności Mauritiusu 1 mandat[11]. Frekwencja wyborcza wyniosła 78%[12].

Paul Bérenger już 6 maja 2010, jeszcze przed ogłoszeniem oficjalnych wyników, przyznał się do porażki w wyborach[13]. Premier Ramgoolam zapowiedział prowadzenie polityki opartej na "jedności, równości i nowoczesności"[12]. Oznajmił, że priorytetami jego rządu będzie poprawa infrastruktury drogowej, wzmocnienie bezpieczeństwa obywateli, rozwój opieki zdrowotnej i edukacji[14].

7 maja komisja wyborcza dokonała podziału pozostałych 8 mandatów. Ich rozdział odbywał się w oparciu o złożone deklaracje etniczne kandydatów. Spośród 4 grup etnicznych (hinduska, muzułmańska, chińska, pozostałe) miejsca w parlamencie uzyskali kandydaci z największą liczbą głosów, którzy nie weszli do izby w wyniku głosowania powszechnego. Wyjątkowo, komisja wyborcza w 2010 rozdzieliła tylko 7 mandatów; jeden mandat przeznaczony dla grupy pochodzenia chińskiego pozostał nieobsadzony[15].

Wybory monitorowane były przez ok. 130 obserwatorów, w tym przysłanych przez UA i SADC[10]. Po przeprowadzeniu głosowania komisja wyborcza ogłosiła, że proces wyborczy przebiegł poprawnie i nie zanotowano żadnych formalnych skarg[4]. Obserwatorzy z UA uznali wybory za "wolne i przejrzyste"[16].

Koalicja i partia Liczba głosów % Liczba mandatów Przydzielone mandaty Razem
Sojusz Przyszłości (Alliance of the Future) 1 001 903 49,69 41 4 45
Sojusz Serca (Alliance of the Heart)
  • Walczący Ruch Mauritiusu (Mauritian Militant Movement)
  • Unia Narodowa (National Union)
  • Socjaldemokratyczny Ruch Mauritiusu (Mauritian Socialist Democrat Movement)
 847 095 42,01 18 2 20
Front Solidarności Mauritiusu (Mauritian Solidarity Front) 51 161 2,54 1 — 1
Ruch Rodriguesu (Rodrigues Movement) 20 933 1,04 2 — 2
Ludowa Organizacja Rogriguesu (Rodrigues People's Organisation) 18 815 0,93 — 1 1
Pozostali 76 520 3,79 — — —
Razem (Frekwencja ~78%) 2 016 427 100% 62 7 69
Źródło:[17]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Mauritius. Ustrój polityczny, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2010-05-02].
  2. ↑ a b c FACTBOX-Mauritius votes in closely contested poll on May 5. Reuters, 30 kwietnia 2010. [dostęp 2010-05-02]. (ang.).
  3. ↑ L’alliance bleu-blanc-rouge conclue : 35 tickets au Ptr, 18 au MSM et 7 au PMSD L’alliance bleu-blanc-rouge conclue : 35 tickets au Ptr, 18 au MSM et 7 au PMSD. Delfimedia, 1 kwietnia 2010. [dostęp 2010-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-03)]. (fr.).
  4. ↑ a b Mauritius’s Ramgoolam Leads Elections With 30% of Vote Counted. Bloomberg, 6 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. (ang.).
  5. ↑ Voting starts in Mauritius. News24, 5 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. (ang.).
  6. ↑ Mauritius PM dissolves parliament, calls elections. Reuters, 31 marca 2010. [dostęp 2010-04-04]. (ang.).
  7. ↑ PREVIEW-Mauritius vote seen close, economic reforms to stay. Reuters, 30 kwietnia 2010. [dostęp 2010-05-02]. (ang.).
  8. ↑ Mauritius votes for new prime minister. BBC News, 5 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. (ang.).
  9. ↑ Couverture politique par la MBC – Bérenger veut interpeller la Commission électorale. allAfrica, 22 kwietnia 2010. [dostęp 2010-05-10]. (fr.).
  10. ↑ a b Ethnicity key factor in Mauritius vote. Times Live, 4 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. (ang.).
  11. ↑ Mauritius ruling party wins landslide election. Reuters, 6 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. (ang.).
  12. ↑ a b Prime Minister Navin Ramgoolam wins Mauritius election. BBC News, 7 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. (ang.).
  13. ↑ Mauritius opposition concedes defeat-leader. Reuters, 6 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. (ang.).
  14. ↑ Navin Ramgoolam : “Je dédie cette victoire à l’unité nationale”. LeMatinal, 7 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. (fr.).
  15. ↑ Sept députés correctifs au lieu de huit nommés par la Commission Electorale. lexpress.mu, 7 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-22)]. (fr.).
  16. ↑ Les observateurs de l’UA estiment que le ‘Best loser system’ pourrait poser problème. lexpress.mu, 7 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-22)]. (fr.).
  17. ↑ RESULTS OF THE NATIONAL ASSEMBLY ELECTIONS held on 5 May 2010. Republic of Mauritius, 6 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 lipca 2011)]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wybory_parlamentarne_na_Mauritiusie_w_2010_roku&oldid=74642235”