Wyżyna Podolska

Ten artykuł od 2010-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wyżyna Podolska (ukr. Подільська височина - trb. Podilśka wysoczyna; rum. Podișul Podoliei) – wyżyna na terytorium Ukrainy, leżąca pomiędzy środkowym biegiem Dniestru i Bohu, wchodząca w skład Wyżyny Wołyńsko-Podolskiej.

Zbudowana jest z prekambryjskich granitów i gnejsów, przykrytych płytowo zalegającym kompleksem skał mezozoicznych i kenozoicznych. Powierzchnia falista i pagórkowata, silnie rozczłonkowana głębokimi dolinami rzek o charakterze jarów. Na północnym zachodzie opada stromym i wysokim progiem ku Wyżynie Wołyńskiej, na wschodzie graniczy z Wyżyną Naddnieprzańską.

Najwyższą część stanowią: Gołogóry - z kulminacją Kamuły (471 m n.p.m.) oraz Miodobory (Towtry) – wał wapiennych skałek, którego wysokość dochodzi do 435 m n.p.m. Klimat umiarkowany ciepły kontynentalny.

Rzeki należą do dorzecza Dniestru (m.in.: Strypa, Seret, Zbrucz, Smotrycz, Murafa) i Bohu (m.in.: Rów, Sawrań, Kodyma).

Jest to rozwinięty region rolniczy (uprawa buraka cukrowego, zboża, winorośli, sadownictwo, hodowla bydła). Główne miasta to: Tarnopol, Winnica, Chmielnicki i Kamieniec Podolski.