Wolnomularz Polski
| Częstotliwość | |
|---|---|
| Państwo | |
| Wydawca |
Agencja Wydawniczo-Promocyjno OPOKA |
| Pierwszy numer |
styczeń 1994 |
| Ostatni numer |
wrzesień/październik 2018 |
| Redaktor naczelny | |
| Średni nakład |
333 egz. |
| Format | |
| Liczba stron |
48 |
| ISSN | |
| Strona internetowa | |
Wolnomularz Polski – wydawane w Warszawie od początku lat 90. XX wieku niezależne pismo wolnomularskie początkowo związane z Wielkim Wschodem Polski[1] i Universala Framasona Ligo. Początkowo wydawcą była Agencja Promocyjno-Wydawnicza „Akacja”, a następnie od 50. numeru wydanego w 2012 Agencja Wydawniczo-Promocyjno-Wydawnicza OPOKA.
Wydawcą i pierwszym redaktorem naczelnym pisma był Adam Witold Odrowąż-Wysocki, zaś pierwszą Radę Programową pisma tworzyli: Ludwik Hass, Maria Szyszkowska, Andrzej Nowicki oraz Bożena Mirosława Dołęgowska-Wysocka. W grudniu 2016 redaktorką naczelną została dr Bożena Mirosława Dołęgowska-Wysocka, przy współudziale córki Aleksandry Emilii Wysockiej (redakcja internetowa).
Początkowo miesięcznik, później dwumiesięcznik, od wiosny 2012 WP stał się regularnym kwartalnikiem.
W 1997 został wydany niemieckojęzyczny numer „Wolnomularza Polskiego” pod nazwą „Polnischer Freimaurer”.
Jako ostatni ukazał się nr 76/2018[2].
Od 10 rocznicy ukazywania się pisma redakcja „Wolnomularza Polskiego” przyznawała nagrodę „Złote pióro Wolnomularza Polskiego”, będące wyróżnieniem dla najlepszego autora piszącego na temat masonerii. Laureatami tej nagrody przyznawanej przez środowiska masońskie byli dwaj nie-wolnomularze: Ludwik Hass (2004) i Norbert Wójtowicz (2005). Po dwóch latach regulamin przyznawania „Złotego Pióra” uległ modyfikacji i wyróżnienie to przyznawane było również wolnomularzom. Od tego momentu otrzymali je: Zbigniew Gertych (2006), Andrzej Nowicki (2007) i po kilkuletniej przerwie Tadeusz Cegielski (2012).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Historia. wielkiwschod.pl. [dostęp 2019-06-03]. (pol.).
- ↑ Katalog Nukat: Wolnomularz Polski. katalog.nukat.edu.pl. [dostęp 2023-11-14]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- A. W. Wysocki, Jak wydawać masońskie pismo, Biblioteczka „Wolnomularza Polskiego”, Warszawa 1996;
- N. Wójtowicz, Wolnomularz Polski, (w:) N. Wójtowicz, Masoneria. Mały słownik, Warszawa 2006, s. 418;
- Informacja o „Złotym Piórze” na oficjalnej stronie Wolnomularza Polskiego. wolnomularz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-10)]. (kopia z Internet Archive);
- Informacja o „Złotym Piórze” 2012 na oficjalnej stronie Wolnomularza Polskiego;
- J. J. Skoczylas, Złote Pióro „Wolnomularza Polskiego” 2005-6005, Notatki Płockie, 2006, nr 1(206), s. 56-58;
- M. Dołęgowska-Wysocka, Aszera Żona Pana Boga, Warszawa 2015.