Przejdź do zawartości

Wojciech Wysocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Wysocki
Ilustracja
Foto: Paweł Matyka
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1953
Szczecin

Zawód

aktor

Współmałżonek

Joanna Wysocka

Lata aktywności

od 1975

Wojciech Wysocki (ur. 16 stycznia 1953 w Szczecinie) – polski aktor.

Wystąpił jako młody pianista Grzegorz w melodramacie Jana Batorego Con amore (1976), a także w serialach: Klan (1998–2004, 2010–2011, 2013, od 2019) w roli doktora Andrzeja Marczyńskiego, Miodowe lata (2000–2001, 2003) jako policjant operacyjny inspektor Kopek, Kocham Klarę (2001) jako Jan Nowak, przyjaciel Kuby i Ranczo (2006–2009, 2011–2016) jako doktor Mieczysław Wezół.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Szczecinie[1]. Na trzecim roku studiów zagrał w telefilmie Gerarda Zalewskiego Dom moich synów (1975) u boku Marka Walczewskiego i Beaty Tyszkiewicz, który został doceniony na przeglądzie filmów telewizyjnych w Cannes. Po gościnnym udziale w serialu kryminalnym 07 zgłoś się (1976), zadebiutował na dużym ekranie rolą czarnego charakteru młodego pianisty, który zaniedbuje relacje z ciężko chorą dziewczyną na rzecz przygotowań do konkursu chopinowskiego w melodramacie Jana Batorego Con amore (1976) z udziałem Mirosława Konarowskiego, Joanny Szczepkowskiej i Zbigniewa Zapasiewicza.

W 1976 ukończył studia na PWST w Warszawie. Występował w teatrach warszawskich: Współczesnym (1976–1994), Północnym (1990), Teatr Scena Prezentacje w Warszawie (1991, 1998), Dramatycznym (1994–), Muzycznym „Roma” (1999, 2002), Komedia (2000–2001, 2003–2006), Rozmaitości (2003), Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego (2005), Kompania Primavera (2005–2006), Rampa na Targówku (2006) oraz im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (1996), Opera Nova w Bydgoszczy (1999), Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku (2007) i Teatrze Piosenki we Wrocławiu (2008).

Pojawił się w dramacie psychologicznym Andrzeja Wajdy Bez znieczulenia (1978), melodramacie Ignacego Gogolewskiego Romans Teresy Hennert (1978), ekranizacji powieści Andrzeja Wydrzyńskiego Umarli rzucają cień (1978), dramacie Andrzeja Wajdy Dyrygent (1980) z Johnem Gielgudem, telefilmie wojennym Godzina „W” (1980) i serialu Janusza Zaorskiego Punkt widzenia (1980). W filmie wojennosensacyjnym Wyrok śmierci (1980) zagrał postać Smukłego, który wykonywał wyroki na kolaborantach. Sławę zdobył jako kapitan Wiesnicyn w ekranizacji powieści Stefana Żeromskiego Wierna rzeka (1983) w reż. Tadeusza Chmielewskiego oraz w roli młodego dziennikarza o ambicjach literackich, który zostaje aresztowany za wydawanie wolnomyślicielskiego i antyklerykalnego pisemka w filmie psychologicznym Wojciecha Jerzego Hasa Pismak (1984) na podstawie powieści Władysława Terleckiego. Rola chronicznie osamotnionego, odosobnionego i odczuwającego wrogość świata wobec siebie Adasia Miauczyńskiego w dramacie Marka Koterskiego Życie wewnętrzne (1986) przyniosła mu nagrodę aktorską w wyniku plebiscytu publiczności na Koszalińskich Spotkaniach Filmowych „Młodzi i Film”.

Jest recytatorem i wykładowcą cyklicznych poetyckich warsztatów i spotkań. W 2007 został wyróżniony przez Zespół Artystyczny Teatru Polskiego Radia nagrodą Wielki Splendor[2]. Brał udział w radiowych serialach Matysiakowie i Motel w pół drogi.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Joanną. Ma córkę Rozalię (ur. 1999).

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Polski dubbing

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wspominamy p. Profesor – I Liceum Ogólnokształcące w Szczecinie [online] [dostęp 2020-11-23] (pol.).
  2. Wielki Splendor - nagrody Teatru Polskiego Radia wręczone. prsa.pl, 2008-12-01. [dostęp 2010-12-06].
  3. "Obi-Wan Kenobi": obsada polskiego dubbingu [online], wSyncu, 27 maja 2022 [dostęp 2022-05-29] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]