Przejdź do zawartości

Witold Retinger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Retinger
4 zwycięstwa
major pilot major pilot
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1918
Wiener Neustadt

Data i miejsce śmierci

22 czerwca 1982
Nowy Jork

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
Armée de l’air
RAF

Jednostki

dywizjon 308
dywizjon 303
dywizjon 309

Stanowiska

dowódca eskadry
dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania francuska 1940
bitwa o Anglię

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, trzykrotnie) Medal Lotniczy (trzykrotnie) Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej (Wielka Brytania)

Witold Retinger, (ur. 4 kwietnia 1918 w Wiener Neustadt[1], 22 czerwca 1982 w Nowym Jorku) – major pilot Wojska Polskiego, major (ang. Squadron Leader) Królewskich Sił Powietrznych, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie (XIII promocja[2]). 13 września 1939 został mianowany na stopień podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 września 1939 w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa. W 1939 przedostał się do Francji i w 1940 latał w kluczach kominowych („Patrouilles de protection”). Po upadku Francji w czerwcu 1940 przeleciał do Tangmere w Anglii (z kluczem Henneberga, z Brunonem Kudrewiczem).

W Anglii otrzymał numer służbowy P-0248 i po przeszkoleniu na sprzęcie brytyjskim został przydzielony do dywizjonu 308 (w sierpniu 1940). Na początku 1943 roku objął on dowództwo eskadry w dywizjonie 303. Po kilku miesiącach został dowódcą eskadry w dywizjonie 309. Kapitan pilot Witold Retinger 21 marca 1944 roku został dowódcą dywizjonu 308. Był nim do czasu przejścia na spoczynek (16 listopada 1944 roku[3])

Po zakończeniu działań wojennych próbował osiedlić się w Ameryce Południowej. Latał jako pilot cywilny (od 16 lutego 1960 w Swissair Transport Co[4].). Zmarł w Nowym Jorku. Józef Retinger był jego stryjem[5].

Zwycięstwa powietrzne

[edytuj | edytuj kod]

Na liście Bajana figuruje na 54. pozycji z 4 zniszczonymi samolotami.

Chronologiczny wykaz zwycięskich walk powietrznych

zestrzelenia pewne
  • Me-109F – 7 czerwca 1941[6]
  • Me-109 – 1941
  • Me-109 – 1941
  • Me-109 – 1941
uszkodzenia[7]
  • Me-109 – 1941
  • Me-109 – 1941

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Retinger Witold. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-03-08].
  2. XIII promocja
  3. Poradnik dla Każdego [online], 308.cieszyn.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  4. findcase link
  5. Polski Słownik Biograficzny, z.127. s.152.
  6. raport
  7. Nie widnieją na liście Bajana
  8. Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 492.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]