Witold Karolewski

Witold Karolewski
	major uzbrojenia
Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1890 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	5 Pułk Piechoty; 7 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Witold Aleksander Karolewski (ur. 28 kwietnia 1890 w Krakowie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major uzbrojenia Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Aleksandra i Anny z Parysów^[1]. Absolwent Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. 4 sierpnia 1914 zaciągnął się do Legionów. Służył w 7 i 5 pułku piechoty.

1 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego w stopniu chorążego. Walczył o Lwów. W czasie wojny 1920 służył w Parku Uzbrojenia nr 1 i 2. Po zakończeniu wojny przeniesiony do warsztatów amunicyjnych w Krakowie na stanowisko kierownika Laboratorium Analiz Materiałów Wybuchowych. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 80. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia, a jego oddziałem macierzystym był Okręgowy Zakład Uzbrojenia Nr 1 w Warszawie^[2].

18 lutego 1928 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 15. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia^[3]. W latach 1928–1939 piastuje stanowisko referenta w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia w Warszawie^[4].

We wrześniu wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej z 2.04.1940 r., trzecia, poz. 38.

Witold Aleksander Karolewski był żonaty z Zofią Bylcówną, z którą miał czworo dzieci^[1].

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika^[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3068
Krzyż Niepodległości (13 kwietnia 1931)^[6]
Krzyż Walecznych
Złoty Krzyż Zasługi (18 lutego 1939)^[7]

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 252.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 346.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 50.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 297, 847.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000252-1] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 252.

[CITEREFLista_starszeństwa1922346-2] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 346.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_5_z_21_lutego_1928_roku,_s._50-3] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 50.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932297,_847-4] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 297, 847.

[5] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[6] M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[7] M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]