Przejdź do zawartości

Wilhelm Młodszy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilhelm Młodszy
Ilustracja
ilustracja herbu
książę brunszwicko-lüneburski
Okres

od 1559
do 1592

Poprzednik

Franciszek Otto

Następca

Ernest II

Dane biograficzne
Dynastia

Welfowie

Data urodzenia

4 lipca 1535

Data śmierci

20 sierpnia 1592

Ojciec

Ernest I Wyznawca

Matka

Zofia meklemburska

Żona

Dorota duńska

Dzieci

Zofia, Ernest, Elżbieta, Chrystian, August, Dorota, Klara, Anna Urszula, Małgorzata, Fryderyk, Maria, Magnus, Jerzy, Jan, Sybilla

Wilhelm Młodszy, niem. Wilhelm der Jüngere (ur. 4 lipca 1535 r., zm. 20 sierpnia 1592 r. w Celle) – książę brunszwicko-lüneburski na Lüneburgu od 1559 roku, do 1569 razem z bratem Henrykiem, po podziale w 1569 w części księstwa z Celle, z dynastii Welfów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Henryk był czwartym synem księcia lüneburskiego Ernesta I Wyznawcy oraz Zofii, córki księcia Meklemburgii-Schwerin Henryka V Zgodnego. Po śmierci ojca Wilhelm oddany został na wychowanie na dwór swego dziadka, księcia meklemburskiego Henryka V Zgodnego. Po kilku latach udał się na studia na uniwersytecie w Wittenberdze. Potem ponownie przebywał na różnych dworach książęcych. W 1559 r. zmarł najstarszy brat Franciszek Otton i Wilhelm objął rządy w księstwie Lüneburga wspólnie ze starszym bratem Henrykiem (drugi wedle starszeństwa brat, Fryderyk, zmarł wskutek obrażeń odniesionych w bitwie pod Sieverhausen już w 1553 r.).

Zgodnie z układem zawartym po śmierci ojca ze stanami, władza Henryka i Wilhelma miała być początkowo ograniczona warunkiem stałych konsultacji z wyznaczonymi im doradcami (m.in. bez ich zgody nie mogli zawierać małżeństw). Bracia starali się wyprowadzić księstwo z długów. W 1562 r. bracia zawarli układ z miastem Lüneburg kończący długie spory mieszczan z książętami (wkrótce potem miasto złożyło hołd książętom, ci zaś potwierdzili jego przywileje). W 1564 r. wydano prawa regulujące stosunki kościelne, sądowe i policyjne w księstwie. Również kolejne pięć lat bracia rządzili księstwem w harmonii, aż do 1569 r., gdy Henryk zażądał podziału księstwa na dwie części. Mimo oporu Wilhelma i stanów podział ten został przeprowadzony: Henryk otrzymał niewielką część księstwa z Dannenbergiem, jednorazową zapłatę 4000 talarów i roczną rentę w wysokości 500 talarów. Wilhelm zatrzymał główną część księstwa z Celle, przyjmując jednak na siebie wszystkie długi księstwa oraz ciężary podatkowe na rzecz Rzeszy. Henryk (jako starszy z braci) zachował też pierwszeństwo do dziedziczenia po ewentualnym wymarciu brunszwickiej linii Welfów (i faktycznie, jego syn August objął to dziedzictwo w 1634 r.).

Spory między braćmi o podział księstwa wkrótce jednak zaczęły się na nowo i zakończone zostały dopiero po śmierci Wilhelma. Przeszkodą w ich zakończeniu za jego życia była choroba umysłowa, w którą Wilhelm popadł w 1581 r. i która spowodowała jego niezdolność do samodzielnych rządów. Faktyczne rządy odtąd sprawowała jego żona Dorota, z pomocą syna Ernesta. W tym czasie księstwo zostało powiększone – w 1582 r. przejęto hrabstwo Hoya, a w 1585 r. hrabstwo Diepholz, bo wymarciu tamtejszych rodów.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Żoną Wilhelma była od 12 października 1561 r. Dorota, córka króla duńskiego Chrystiana III. Z małżeństwa tego pochodziło piętnaścioro dzieci:

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]