Wilcza zamieć
| Autor | |
|---|---|
| Tematyka | |
| Data powstania |
2005 |
| Wydanie oryginalne | |
| Miejsce wydania | |
| Język | |
| Data wydania |
2005, 2008 |
| Wydawca | |
Wilcza zamieć – opowiadanie fantasy Jarosława Grzędowicza z 2005. Zdobyło Nagrodę im. Janusza A. Zajdla[1]. Po raz pierwszy ukazało się w antologii Deszcze niespokojne. Trzy lata później, w 2008, ukazało się w zbiorze Wypychacz zwierząt[2]. Swoją treścią nawiązuje do nordyckiej mitologii oraz II wojny światowej[3].
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Opowiadanie Wilcza zamieć łączy wątki mitologii nordyckiej i Kriegsmarine w konwencji nazistowskiego okultyzmu; jest to opowieść o niemieckiej łodzi podwodnej, która pod koniec IIWŚ otrzymuje misje nawiązania kontaktu ze skandynawskim zaświatem[4][5][6]
Odbiór i analiza
[edytuj | edytuj kod]Opowiadanie zostało dobrze przyjęte prze recenzentów. Adam Florczyk dla portalu Paradoks napisał, że jest ono "świetne zgranie... wydawałoby się nieprzystających elementów" - połączenie realistycznego opisu życia na łodzi podwodnej, psychologiczne przedstawienie zdemoralizowanej załogi niemieckiej, skontrastowane z humorystycznym przedstawieniem nordyckich bóstw, dające "piorunujący efekt"[4]. Agnieszka Szady pisząc dla fanzinu Esensja chwaliła postać głównego bohatera ("autor ma talent do kreowania postaci mężczyzn... o realistycznych zachowaniach i motywacjach, które sprawiają, że czytelnik angażuje się w ich losy bez reszty"), konstrukcję opowiadania ("pisarz zręcznie buduje napięcie i stopniowo odsłania przed czytelnikiem sekrety akcji"), a także tło ("niezwykle plastycznie, filmowo wręcz oddany obraz życia i walki na łodzi podwodnej")[7]. W tym samym fanzinie Jakub Gałka docenił nastrój ("lovecraftowski"), bohaterów, fabułę, dobrze użyty fachowy żargon, i "refleksje o postawach wobec wojny", krytykując jednak "kiepsko rozstrzygnięty finał"; opowiadanie uznał za słabszą wersję opowiadania Davida Brina „Thor spotyka Kapitana Amerykę”[8]. Z kolei Jan Bodakowski pisząc dla portalu Salon24.pl dostrzegł nawiązania do komiku Thorgal[9]. Bartosz Szczyżański dla portalu Polter pochwalił je jako "zadziwiające, ale i fascynujące", także zwracając uwagę na "perfekcyjne przygotowanie pisarza" pod kątem marynistyki, militariów i mitologii[10]. Także dla Poltera Michał Sołtysiak, pisząc o opowaidaniu, że jest to zgrabna opowieść wojenna i "majstersztyk"[11]. Robert Ziębiński w "Newsweeku" opowiadanie uznał za "wciągającą, fantastyczną wariację na temat słynnego "Okrętu" Lothara-Günthera Buchheima"[12].
Po latach, w 2021, Maciej Parowski pochwalił Wilczą zamieć, pisząc, że jest to opowiadanie klimatyczne, w którym "warstwa marynistyczna imponowała znawstwem, mitologiczna przerażała"[13].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Joanna Słupek, Laureaci Nagrody Fandomu Polskiego im. Janusza A. Zajdla [online], zajdel.art.pl [dostęp 2018-11-11] (pol.).
- ↑ Jakub Pas, Jarosław Grzędowicz – Wypychacz Zwierząt [online], DarkPlanet Music Magazine [dostęp 2018-11-11] (pol.).
- ↑ Robert A. Mason, Fahrenheit nr 48: Jarosław Grzędowicz – Wilcza zamieć (fragment) [online], fahrenheit.net.pl [dostęp 2018-11-11].
- ↑ a b Adam Florczyk, Recenzja książki "Wypychacz zwierząt" Jarosława Grzędowicza [online], Paradoks, 30 lipca 2008 [dostęp 2024-07-21] (pol.).
- ↑ Agnieszka Szady, ‹To nie jest świat dla normalnych ludzi› [online], Esensja.pl, 30 września 2008 [dostęp 2024-07-21] (pol.).
- ↑ Paweł Dunin-Wąsowicz, Wypychacz książek, „Lampa” (7), 2008, s. 57.
- ↑ Agnieszka Szady, ‹To nie jest świat dla normalnych ludzi› [online], Esensja.pl, 30 września 2008 [dostęp 2024-07-21] (pol.).
- ↑ Jakub Gałka, ‹Wypychacz antologii› [online], Esensja.pl, 1 października 2008 [dostęp 2024-07-21] (pol.).
- ↑ Jan Bodakowski, „Wypychacz zwierząt” Jarosława Grzędowicza – lektura obowiązkowa [online], salon24.pl, 19 sierpnia 2013 [dostęp 2024-07-30] (pol.).
- ↑ Bartosz Szczyżański, Wypychacz zwierząt - Jarosław Grzędowicz . Wypchany po brzegi? (recenzja) - [online], polter.pl, 9 lipca 2008 [dostęp 2024-07-28] (pol.).
- ↑ Michał Sołtysiak, Wypychacz zwierząt - Jarosław Grzędowicz . Czyli teksty jak starzy znajomi (recenzja) [online], polter.pl, 21 lipca 2008 [dostęp 2024-07-28] (pol.).
- ↑ Robert Ziębiński, Wypychacz zwierząt [online], Newsweek, 15 lipca 2008 [dostęp 2024-07-28] (pol.).
- ↑ Maciej Parowski, Wasz cyrk, moje małpy. Chronologiczny alfabet moich autorów. Tom 1, Wydawnictwo SQN, 24 sierpnia 2021, s. 459, ISBN 978-83-8129-388-4 [dostęp 2024-07-14] (pol.).