Wikipedysta:Viltharis/Kunoy
![]() Kunoy od strony Klaksvík | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Terytorium zależne | |
Akwen | |
Archipelag | |
Powierzchnia |
35,5 km² |
Populacja (2009) • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie Europy ![]() | |
![]() | |
![]() |
Kunoy (duń. Kunø, IPA: kuːnɪ) - jedna z wysp archipelagu Wysp Owczych, położonym na Morzu Norweskim, który stanowi terytorium zależne w ramach Królestwa Danii. Administracyjnie cała wyspa leży w gminie Kunoyar kommuna, znajdującej się w najbardziej na północ wysuniętym regionie Norðoyar/
Wyspa ta ma powierzchnię 35,5 km², co daje jej ósmą pozycję na archipelagu pod względem wielkości, i zamieszkuje ją 160 osób. Jej nazwa w dosłownym tłumaczeniu na język polski oznacza Kobieca Wyspa.
Geografia
[edytuj | edytuj kod]![]() |
Opisywana wyspa jest stosunkowo niewielka, nawet, jak na farerskie standardy - zajmuje 35,5 km². Jest ona rozciągnięta południkowo i stosunkowo wąska. Tworzy ją kilka szczytów, powstałych na skutek erupcji wulkanów. Najwyższym z tych szczytów jest Kúvingafjall w centralnej części wyspy, który osiąga 830 m n.p.m.. Wyspa ta jest jednak jedną z najwyższych na całym archipelagu - poza najwyższym cztery szczyty sięgają ponad osiemset metrów nad poziom morza, kolejne dwa ponad siedemset, jeden 644, a najniższy, Klettur, 444 m n.p.m.
Na wyspie tej da się zaobserwować kilka potoków górskich, szczególnie w południowej części. Nie ma tam jednak żadnego górskiego jeziora. Na północy wybrzeże przybiera formę klifową.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Kunoy znajduje się w północnej części Wysp Owczych. Jest jedną z sześciu Wysp zwanych Norðoyar (Wyspy Północne). Na zachód od niej, za cieśniną Kalsoyarfjørður, znajduje się wyspa Kalsoy, natomiast na południowym-wschodzie i wschodzie od Wyspy, za cieśniną Haraldssund znajduje się Borðoy, największa z Wysp Północnych. Na północ od wyspy rozpościera się Morze Norweskie, od południa graniczy ona z wodami Leirvíksfjørður.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Historia ludzkości na wyspie Kunoy rozpoczyna się około XII wieku. Na ten okres datuje się niewielkie ruiny dwa kilometry na południe od miejscowości Haraldssund, gdzie miała powstać niewielka niderlandzka kolonia.