Wikipedysta:Henryk Tannhäuser/spór

Spór starożytników z nowożytnikami

Kwestia inskrypcji łacińskich

Spór o wyższość łaciny i francuskiego nabrał ostrości, gdy nagle pojawiło się we Francji nowe pytanie: czy należy nadal umieszczać inskrypcje łacińśkie na pomnikach. W Akademii hellenista Franc,ois Charpentier opowiedział się po stroniue napisów francuskich.

Boileau i Perrault

27 stycznia 1687 Charles Perrault odczytał przed akademią swój poemat le Siècle de Louis le Grand, w którym wynosił wspaniałość współczesności ponad przeszłość. Twierdził w nim, że tak wyraźnie widoczny postęp w naukach dotyczyć może także literatury, a wiek Ludwika XIV wydał pisarzy mogących równać się ze starożytnymi. Wywołało to wściekłość Boileau, Longepierre'a i madame Dacier. Rozpoczęła sie wojna na epigramy [czy też raczej na coś innego]. La Fontaine w pochodzącym z 1687 liście do Hueta [... fr] bronił starożytników [do których był bardzo przywiązany]. Fontenelle w dziele Digression sur les Anciens et les Modernes z 1688 [androitement] kartezjanizm przeciw przesądom starożytności. La Bruyère odpowiedział mu sarkastycznie w Charakterach (1688). Perrault wydał czterotomowe dzieło Parallèles des Anciens et des Modernes (1688-1697). Na dzieło to Boileau odpowiedział z kolei utworem Réflexions sur Longin (1694). Mediacja Antoine'a Arnauld przyniosła w 1694 pewne wyciszenie sporu między Boileau i Perraultem. Z upływem lat stawało się jednak jasne, że zwycięstwo przypadnło nowożytnikom, tak ich poglądom teoretycznym, jak i promowanym przez ncih gatunkom: operze, conte [powiastce? bo chyba nie bajce?], roman romanesque [niom?] i poezji sentymentalnekj. Boileau zmarł w 1711 pozbawiony wszelkich iluzji [ale głupie].