Przejdź do zawartości

Wieczór; Czerwone drzewo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wieczór; Czerwone drzewo
Ilustracja
Autor

Piet Mondrian

Data powstania

1908–1910

Medium

Olej na płótnie

Wymiary

700 × 990 mm

Miejsce przechowywania
Miejscowość

Haga

Lokalizacja

Kunstmuseum Den Haag

Wieczór; Czerwone drzewoobraz olejny Pieta Mondriana namalowany w latach 1908–1910, w zbiorach Kunstmuseum w Hadze[1].

Opis obrazu

[edytuj | edytuj kod]

Obraz przedstawia stare drzewo w kolorze ognistoczerwonym na tle intensywnie niebieskiego nieba[2].

Sposób prowadzenia pędzla i redukcja kolorów przypominają prace Vincenta van Gogha (1853–1890)[2][3]. Kolorystyka przywodzi na myśl prace Henri Matisse’a (1869–1954) i zdradza wpływy fowizmu[3].

Obraz pozbawiony jest typowego efektu przestrzeni. Jest spłaszczony, sprowadzony do podstawowej struktury liniowej, lecz poprzez zastosowanie dramatycznego kontrastu pomiędzy kolorami drzewo zdaje się ustawione bliżej[2].

Górne partie gałęzi falują, układając się w kształty przypominające chmury, co daje wrażenie przenikania się drzewa z niebem[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Mondrian początkowo malował realistyczne pejzaże, które stopniowo stawały się coraz bardziej idiosynkratyczne pod względem linii i koloru[1].

W 1908 roku poznał postimpresjonistę Jana Sluytersa (1881–1957) i symbolistę Jana Tooropa (1858–1928), przedstawiciela luminizmu[4], za których sprawą zetknął się z nowym podejściem do koloru i światła[5].

W tym samym roku, podczas pobytu w Domburgu, mieszkał w rezydencji kolekcjonerki sztuki Marie Tak van Poortvliet (1871–1936), w której ogrodzie rosła stara jabłoń[1]. Najprawdopodobniej pracę nad obrazem zaczął w Domburgu[1], sporządzając kilka szkiców drzewa[2].

Podczas pracy zaczął eksperymentować z kolorami – ognistą czerwienią i intensywnym niebieskim, zrywając ze stylem naturalistycznym[1].

W 1909 roku luministyczne prace Mondriana zostały wystawione na dużej wystawie grupowej w amsterdamskim Stedelijk Museum, a sam artysta został uznany za czołowego przedstawiciela holenderskiej awangardy[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]